Category: อิสยาห์

ปีแห่งความโปรดปรานขององค์พระผู้เป็นเจ้า

1 พระวิญญาณของพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตทรงอยู่เหนือข้าพเจ้า

เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเจิมตั้งข้าพเจ้าไว้

ให้ประกาศข่าวดีแก่ผู้ยากไร้

พระองค์ทรงใช้ข้าพเจ้ามาปลอบโยนผู้ชอกช้ำระกำใจ

ให้ประกาศอิสรภาพแก่บรรดาเชลย

และปลดปล่อยนักโทษจากความมืด

2 ให้ประกาศปีแห่งความโปรดปรานขององค์พระผู้เป็นเจ้า

และวันแห่งการแก้แค้นของพระเจ้าของเรา

ให้ปลอบโยนทุกคนที่คร่ำครวญหวนไห้

3 และมอบมงกุฎแห่งความงามแทนขี้เถ้า

แก่ผู้ที่ทุกข์โศกในศิโยน

มอบน้ำมันแห่งความยินดี

แทนการคร่ำครวญ

และเครื่องนุ่งห่มแห่งคำสรรเสริญ

แทนดวงใจที่ท้อแท้สิ้นหวัง

พวกเขาจะได้ชื่อว่าต้นโอ๊กแห่งความชอบธรรม

เป็นต้นไม้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปลูกไว้

เพื่อสำแดงความรุ่งโรจน์ของพระองค์

4 พวกเขาจะปฏิสังขรณ์ซากโบราณที่ปรักหักพัง

บูรณะสถานที่ต่างๆ ซึ่งถูกทำลายเมื่อนานมาแล้ว

พวกเขาจะฟื้นฟูเมืองปรักหักพังทั้งหลาย

ซึ่งถูกทำลายล้างมาหลายชั่วอายุ

5 คนต่างด้าวจะเลี้ยงดูฝูงแกะของเจ้า

คนต่างชาติจะทำงานในทุ่งนาและในสวนองุ่นของเจ้า

6 และเขาจะเรียกเจ้าว่าปุโรหิตขององค์พระผู้เป็นเจ้า

เจ้าจะได้ชื่อว่าเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าของเรา

เจ้าจะอิ่มหมีพีมันด้วยทรัพย์สมบัติของประชาชาติต่างๆ

และจะอวดความมั่งคั่งของพวกเขา

7 ประชากรของเราจะได้รับส่วนแบ่งเป็นสองเท่า

แทนความอัปยศอดสูของพวกเขา

พวกเขาจะชื่นชมยินดีในมรดกของตน

แทนความอับอายขายหน้า

เพราะฉะนั้น พวกเขาจะได้รับส่วนแบ่งเป็นสองเท่าในแผ่นดินของพวกเขา

และได้รับความชื่นชมยินดีนิรันดร์

8 “เพราะเรา พระยาห์เวห์ รักความยุติธรรม

เราเกลียดการปล้นชิงและความชั่วช้า

เราจะปูนบำเหน็จอย่างซื่อสัตย์แก่เขา

และจะทำพันธสัญญานิรันดร์กับเขา

9 ลูกหลานของเขาจะเป็นที่รู้จักในหมู่ประชาชาติ

และวงศ์วานของเขาจะเป็นที่รู้จักท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย

ทุกคนที่เห็นพวกเขาจะตระหนักว่า

พวกเขาเป็นประชากรที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพร”

10 ข้าพเจ้าปีติยินดีในองค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างใหญ่หลวง

จิตวิญญาณของข้าพเจ้าชื่นชมยินดีในพระเจ้าของข้าพเจ้า

เพราะพระองค์ทรงสวมเสื้อผ้าแห่งความรอดให้ข้าพเจ้า

และให้ข้าพเจ้าสวมเสื้อคลุมแห่งความชอบธรรม

ดุจเจ้าบ่าวประดับศีรษะคล้ายปุโรหิต

และเหมือนเจ้าสาวประดับกายด้วยเพชรนิลจินดา

11 เพราะพื้นดินทำให้พืชงอกขึ้นมา

และสวนทำให้เมล็ดพันธุ์งอกงามได้ฉันใด

พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตจะทรงให้ความชอบธรรมและการสรรเสริญ

ปรากฏขึ้นต่อหน้ามวลประชาชาติฉันนั้น

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/ISA/61-1908a4d4fbad06c5fda061e8a14d734f.mp3?version_id=179—

นามใหม่ของศิโยน

1 เพื่อเห็นแก่ศิโยน ข้าพเจ้าจะไม่ยอมเงียบ

เพื่อเห็นแก่เยรูซาเล็ม ข้าพเจ้าจะไม่นิ่งเฉย

ตราบจนความชอบธรรมของนครนี้จะฉายแสงดั่งรุ่งอรุณ

และความรอดเจิดจ้าดั่งคบไฟโชติช่วง

2 บรรดาประชาชาติจะเห็นความชอบธรรมของเจ้า

บรรดากษัตริย์จะเห็นศักดิ์ศรีของเจ้า

เจ้าจะได้ชื่อใหม่

ซึ่งพระโอษฐ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าประทาน

3 เจ้าจะเป็นมงกุฎแห่งความโอ่อ่าตระการในพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า

เป็นราชมงกุฎในพระหัตถ์พระเจ้าของเจ้า

4 พวกเขาจะไม่เรียกเจ้าว่า ‘ดินแดนที่ถูกทอดทิ้ง’

หรือ ‘ที่ทิ้งร้าง’ อีกต่อไป

แต่เจ้าจะได้ชื่อว่า ‘เราปีติยินดีในตัวเธอ’

และแผ่นดินของเจ้าจะมีชื่อว่า ‘สมรสแล้ว’

เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงปีติยินดีในตัวเจ้า

และดินแดนของเจ้าจะได้แต่งงาน

5 บรรดาบุตรชายของเจ้าจะแต่งงานกับเจ้า

เหมือนชายหนุ่มแต่งงานกับหญิงสาว

พระเจ้าจะทรงปลื้มปีติในตัวเจ้า

เหมือนเจ้าบ่าวชื่นชมในตัวเจ้าสาว

6 เยรูซาเล็มเอ๋ย เราได้ตั้งยามบนกำแพงของเจ้า

พวกเขาจะไม่นิ่งเงียบอยู่ทั้งกลางวันและกลางคืน

เจ้าผู้คอยร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้า

จงอย่าหยุดพักเลย

7 และอย่าให้พระเจ้าทรงหยุดพักจนกระทั่งพระองค์ได้สถาปนาเยรูซาเล็ม

และทำให้เป็นที่ยกย่องในโลก

8 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงยกพระหัตถ์ขวาและพระกรอันทรงฤทธิ์ปฏิญาณว่า

“เราจะไม่ยกเมล็ดข้าวของเจ้าให้เป็นอาหารของศัตรูอีกต่อไป

และคนต่างชาติจะไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่นใหม่

ซึ่งเป็นน้ำพักน้ำแรงของเจ้าอีกต่อไป

9 แต่ผู้ที่เก็บเกี่ยวจะได้กิน

และสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้า

และผู้ที่เก็บองุ่นจะดื่มเหล้าองุ่น

ในลานของสถานนมัสการของเรา”

10 ออกไปเถิด ออกไปทางประตูเถิด!

จงเตรียมหนทางสำหรับประชากรของเรา

จงสร้างเถิด จงสร้างทางเถิด!

โยนหินระเกะระกะออกไป

จงชูธงขึ้นสำหรับประชาชาติต่างๆ

11 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ

ไปจนสุดปลายแผ่นดินโลกว่า

“จงบอกธิดาแห่งศิโยนว่า

‘ดูเถิด องค์พระผู้ช่วยให้รอดของเจ้าเสด็จมาแล้ว!

ดูเถิด ทรงนำบำเหน็จรางวัล

และการตอบสนองมาด้วย’ ”

12 พวกเขาจะได้ชื่อว่า “ประชากรผู้บริสุทธิ์”

และ “ผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไถ่ไว้”

และเจ้าจะได้ชื่อว่า “เป็นที่ใฝ่หา”

และ “นครที่ไม่ถูกทอดทิ้งอีกต่อไป”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/ISA/62-95016e2580bb1f7370d9e144bc26b91c.mp3?version_id=179—

วันแห่งการแก้แค้นและการไถ่ของพระเจ้า

1 นี่ใครหนอที่มาจากเอโดม จากโบสราห์

สวมเครื่องแต่งกายที่เปรอะเปื้อนด้วยสีแดงเข้ม?

นี่ใครหนอผู้ที่ทรงอาภรณ์โอ่อ่าตระการ

รุดหน้าไปด้วยพละกำลังอันยิ่งใหญ่?

“คือเราผู้กล่าวด้วยความชอบธรรม

และมีอานุภาพที่จะช่วยให้รอด”

2 เหตุใดฉลองพระองค์จึงมีสีแดงเข้ม

เหมือนกับเสื้อผ้าของคนที่ย่ำองุ่น?

3 “เราย่ำบ่อองุ่นแต่ลำพัง

ไม่มีใครจากชาติใดๆ อยู่กับเรา

เรากระทืบพวกเขาด้วยความโกรธ

และเหยียบย่ำพวกเขาด้วยความพิโรธ

เลือดของพวกเขาเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าของเรา

และเราได้ทำให้เสื้อผ้าของเราเปื้อนไปหมด

4 เพราะเราได้กำหนดวันแก้แค้นไว้ในใจ

และปีแห่งการไถ่ของเราก็มาถึงแล้ว

5 เรามองดูแต่ไม่มีใครมาช่วย

เราตกใจที่ไม่มีผู้ใดสนับสนุน

มือของเราเองจึงนำความรอดมาเพื่อเรา

และความพิโรธของเราเองที่ชูเราไว้

6 เราบดขยี้นานาประชาชาติด้วยความโกรธของเรา

ด้วยความพิโรธของเรา เราทำให้เขามึนเมา

และหลั่งเลือดชโลมดิน”

คำสรรเสริญและคำอธิษฐาน

7 ข้าพเจ้าจะกล่าวถึงพระกรุณาขององค์พระผู้เป็นเจ้า

เล่าถึงพระราชกิจอันควรแก่การสรรเสริญ

ถึงสิ่งทั้งปวงที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำเพื่อเรา

สิ่งดีนานัปการที่ทรงทำเพื่อพงศ์พันธุ์อิสราเอล

ตามพระเมตตาและพระกรุณาธิคุณอันเหลือล้นของพระองค์

8 พระองค์ตรัสว่า “แน่นอน พวกเขาเป็นประชากรของเรา

เป็นลูกที่จะไม่ทำผิดต่อเรา”

แล้วพระองค์ก็ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของพวกเขา

9 พระองค์ทรงทุกข์พระทัยในความทุกข์ใจทั้งสิ้นของพวกเขา

และทูตสวรรค์ที่อยู่ต่อหน้าพระองค์ก็ช่วยพวกเขาให้รอด

พระองค์ทรงไถ่พวกเขาด้วยความรักและความเมตตา

พระองค์ทรงยกพวกเขาขึ้นและอุ้มพวกเขาไว้

ตลอดวันคืนในสมัยก่อน

10 ถึงกระนั้นพวกเขาก็กบฏ

และทำให้พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์เสียพระทัย

ดังนั้นพระองค์จึงทรงกลับกลายเป็นศัตรูของพวกเขา

และพระองค์เองก็ทรงต่อสู้พวกเขา

11 แล้วเหล่าประชากรของพระองค์ก็หวนระลึกถึงวันคืนแต่เก่าก่อน

สมัยโมเสสและเหล่าประชากรของพระองค์

พระองค์ผู้ทรงนำพวกเขาข้ามทะเล

ด้วยคนเลี้ยงแกะของพระองค์นั้นอยู่ที่ไหน?

พระองค์ผู้ทรงส่งพระวิญญาณบริสุทธิ์

มาท่ามกลางเขาอยู่ที่ไหน?

12 ผู้ประทานพระกรแห่งฤทธานุภาพอันทรงเกียรติสิริ

มาอยู่ที่มือขวาของโมเสส

ผู้แยกน้ำทะเลต่อหน้าคนเหล่านั้น

ทำให้ทรงเป็นที่เลื่องลือตลอดกาล

13 ผู้นำพวกเขาข้ามห้วงลึก

พวกเขาไม่สะดุดล้ม

เหมือนม้าวิ่งฉิวในทุ่งโล่ง

14 พระวิญญาณขององค์พระผู้เป็นเจ้าทรงให้พวกเขาได้พักสงบ

เหมือนฝูงสัตว์ซึ่งลงไปยังที่ราบ

พระองค์ทรงนำประชากรของพระองค์ไปเช่นนี้

และทำให้พระนามของพระองค์เป็นที่ยกย่อง

15 ขอโปรดทอดพระเนตรจากสวรรค์

และทรงมองดูจากที่ประทับอันสูงส่งบริสุทธิ์และทรงเกียรติสิริ

ความกระตือรือร้นและฤทธานุภาพของพระองค์อยู่ที่ไหน?

ความกรุณาปรานีและความเมตตาสงสารของพระองค์ถูกยับยั้งไปจากข้าพระองค์ทั้งหลายแล้ว

16 แต่พระองค์ทรงเป็นพระบิดาของข้าพระองค์ทั้งหลาย

ถึงแม้อับราฮัมไม่รู้จักพวกข้าพระองค์

หรืออิสราเอลไม่ยอมรับข้าพระองค์ทั้งหลาย

ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าพระองค์ทรงเป็นพระบิดาของข้าพระองค์ทั้งหลาย

ทรงพระนามว่า ‘พระผู้ไถ่ตั้งแต่กาลก่อนของข้าพระองค์ทั้งหลาย’

17 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าเหตุใดทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายหลงเตลิดจากวิถีทางของพระองค์

และทำให้จิตใจของข้าพระองค์แข็งกระด้างจนไม่ยำเกรงพระองค์?

ขอทรงโปรดกลับมาเพื่อเห็นแก่ผู้รับใช้ของพระองค์

ชนเผ่าซึ่งเป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์

18 ประชากรของพระองค์ครอบครองสถานนมัสการของพระองค์อยู่ชั่วระยะหนึ่ง

แต่บัดนี้บรรดาศัตรูของข้าพระองค์ทั้งหลายได้เหยียบย่ำสถานนมัสการของพระองค์แล้ว

19 ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นของพระองค์มาตั้งแต่กาลก่อน

แต่กลับกลายเป็นว่าพระองค์ไม่ได้ทรงปกครองข้าพระองค์ทั้งหลาย

และข้าพระองค์ทั้งหลายก็ไม่ได้รับการเรียกขานตามพระนามของพระองค์

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/ISA/63-be527f1e6e75efda7907a1046d4e702f.mp3?version_id=179—

1 โอ อยากให้พระองค์ทรงแหวกฟ้าสวรรค์เสด็จลงมา

ให้ภูเขาทั้งหลายสั่นสะท้านต่อหน้าพระองค์!

2 เหมือนเมื่อไฟเผากิ่งไม้วอด

และทำให้น้ำเดือดพล่าน

ขอโปรดเสด็จมาเพื่อทำให้พระนามของพระองค์เป็นที่ประจักษ์แก่เหล่าศัตรู

ทำให้นานาประชาชาติสั่นสะท้านต่อหน้าพระองค์!

3 เพราะเมื่อพระองค์ทรงทำสิ่งที่น่าครั่นคร้ามซึ่งข้าพระองค์ทั้งหลายไม่คาดคิด

คือพระองค์เสด็จลงมา ภูเขาทั้งหลายก็สั่นสะท้านต่อหน้าพระองค์

4 ตั้งแต่ครั้งโบราณไม่เคยมีใครได้ยิน

ไม่เคยมีใครได้ฟัง

ไม่เคยมีใครได้เห็นพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากพระองค์

ผู้ทรงกระทำการเพื่อคนทั้งปวงที่รอคอยพระองค์

5 พระองค์เสด็จมาช่วยเหลือคนทั้งหลายที่ยินดีทำสิ่งที่ถูกต้อง

ผู้ระลึกถึงวิถีทางของพระองค์

แต่เมื่อข้าพระองค์ทั้งหลายยังคงทำบาปขัดขืนพระมรรคา

พระองค์ก็ทรงพระพิโรธ

แล้วข้าพระองค์ทั้งหลายจะรอดได้อย่างไร?

6 ข้าพระองค์ทั้งปวงกลายเป็นผู้มีมลทิน

ความประพฤติอันชอบธรรมของข้าพระองค์ทั้งปวงเหมือนผ้าขี้ริ้วโสโครก

ข้าพระองค์ทั้งหลายเหี่ยวเฉาประหนึ่งใบไม้ร่วง

และบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายเหมือนลมพัดเอาพวกข้าพระองค์ปลิวหายไป

7 ไม่มีสักคนร้องทูลพระนามของพระองค์

หรือขวนขวายยึดมั่นพระองค์ไว้

เพราะพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์จากข้าพระองค์ทั้งหลาย

และทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเสื่อมเสียไปเพราะบาปของข้าพระองค์ทั้งหลาย

8 ถึงกระนั้น ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าพระองค์ทรงเป็นพระบิดาของข้าพระองค์ทั้งหลาย

ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นดินเหนียว พระองค์ทรงเป็นช่างปั้น

ข้าพระองค์ทั้งหลายล้วนเป็นฝีพระหัตถ์ของพระองค์

9 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขออย่าทรงพระพิโรธมากเกินไป

ขออย่าทรงจดจำบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายไปตลอดกาล

โอ ข้าพระองค์ทั้งหลายอธิษฐาน ขอโปรดทอดพระเนตรเหล่าข้าพระองค์

เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นประชากรของพระองค์

10 นครบริสุทธิ์ของพระองค์กลายเป็นทะเลทราย

แม้แต่ศิโยนก็เป็นทะเลทราย เยรูซาเล็มเป็นที่ถูกทิ้งร้าง

11 พระวิหารอันศักดิ์สิทธิ์และมีสง่าราศีของข้าพระองค์ทั้งหลาย

ซึ่งเหล่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์ใช้เป็นที่สรรเสริญพระองค์นั้นถูกเผาวอดวาย

และทุกสิ่งที่พวกเราถือว่าล้ำค่าก็อยู่ในสภาพปรักหักพัง

12 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าถึงเพียงนี้แล้ว พระองค์จะยังคงยับยั้งพระองค์ไว้หรือ?

พระองค์จะยังคงนิ่งเงียบและลงโทษข้าพระองค์ทั้งหลายอย่างเหลือประมาณอยู่หรือ?

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/ISA/64-2b8500b491dada31d20ea2a5fc7f0fc9.mp3?version_id=179—

การพิพากษาและความรอด

1 “เราสำแดงตนเองแก่บรรดาผู้ที่ไม่ได้เรียกหาเรา

บรรดาผู้ที่ไม่ได้แสวงหาเราก็พบเรา

ชนชาติที่ไม่ได้ร้องเรียกนามของเรา

เราก็กล่าวกับเขาว่า ‘เราอยู่ที่นี่ เราอยู่ที่นี่’

2 ตลอดวันเราได้ยื่นมือออก

ให้แก่ชนชาติที่ดื้อด้าน

ซึ่งดำเนินตามวิถีทางอันไม่ดีไม่งาม

ทำตามความคิดจินตนาการของตัวเอง

3 คือชนชาติที่ยั่วยุเราซึ่งๆ หน้าอยู่เสมอ

ซึ่งถวายเครื่องบูชาตามสวนต่างๆ

และเผาเครื่องหอมบนแท่นบูชาที่ทำด้วยอิฐ

4 เขานั่งตามหลุมฝังศพ

และเฝ้าอยู่ลับๆ ตลอดคืน

เขากินเนื้อหมู

และมีอาหารที่ทำจากเนื้อสัตว์ที่เป็นมลทินอยู่ในหม้อของเขา

5 เขาผู้กล่าวว่า ‘หลีกไป อย่าเข้ามาใกล้ข้า

เพราะข้าบริสุทธิ์กว่าเจ้า!’

คนเช่นนี้เป็นควันระคายจมูกของเรา

เป็นไฟซึ่งลุกโพลงตลอดวัน

6 “ดูเถิด มีเขียนไว้ตรงหน้าเราเสมอว่า

เราจะไม่นิ่งเฉย แต่จะตอบแทนอย่างสาสม

เราจะคืนสนองพวกเขาอย่างเต็มขนาด

7 ทั้งบาปของเจ้าและบาปของบรรพบุรุษของเจ้า”

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น

“เพราะพวกเขาเผาเครื่องบูชาบนภูเขาทั้งหลาย

และลบหลู่เราบนเนินเขาทั้งหลาย

เราจะคืนสนองเขาอย่างเต็มที่

เนื่องด้วยความประพฤติดั้งเดิมของเขา”

8 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า

“เหมือนยังมีน้ำองุ่นเหลืออยู่ในพวงองุ่น

และผู้คนพูดกันว่า ‘อย่าเพิ่งทำลายทิ้ง

มันยังมีดีอยู่บ้าง’

เราก็จะทำอย่างนั้นเพื่อผู้รับใช้ของเรา

เราจะไม่ทำลายพวกเขาเสียหมด

9 เราจะนำลูกหลานจากยาโคบและจากยูดาห์ออกมา

ผู้ซึ่งจะครอบครองภูเขาต่างๆ ของเรา

ประชากรที่เราเลือกสรรจะได้รับมันเป็นมรดก

และผู้รับใช้ของเราจะอาศัยอยู่ที่นั่น

10 ชาโรนจะเป็นทุ่งหญ้าสำหรับฝูงแกะ

และหุบเขาอาโคร์จะเป็นที่พักสำหรับฝูงสัตว์

เพื่อประชากรของเราที่แสวงหาเรา

11 “แต่สำหรับพวกเจ้าที่ละทิ้งองค์พระผู้เป็นเจ้า

และลืมภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา

ผู้กางโต๊ะให้เจ้าแห่งโชคลาภ

และเติมเหล้าองุ่นผสมสังเวยให้เจ้าแห่งโชคชะตา

12 เราจะกำหนดคมดาบให้เป็นชะตากรรมของเจ้า

และเจ้าทั้งหมดจะหมอบลงรับการสังหาร

เพราะเราร้องเรียกแต่เจ้าก็ไม่ตอบ

เราพูดแต่เจ้าไม่ฟัง

เจ้าทำชั่วในสายตาของเรา

และเลือกทำสิ่งที่เราไม่พอใจ”

13 ฉะนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสว่า

“ผู้รับใช้ของเราจะกิน

ส่วนเจ้าจะหิวโหย

ผู้รับใช้ของเราจะดื่ม

ส่วนเจ้าจะกระหาย

ผู้รับใช้ของเราจะชื่นชมยินดี

ส่วนเจ้าจะต้องอับอายขายหน้า

14 ผู้รับใช้ของเราจะร้องเพลง

ด้วยจิตใจที่ชื่นชมยินดี

ส่วนเจ้าจะร้องออกมา

ด้วยความทุกข์ทรมานใจ

และร่ำไห้ด้วยดวงใจชอกช้ำร้าวราน

15 เจ้าจะเหลือไว้แต่ชื่อ

เป็นคำสาปแช่งในบรรดาผู้เลือกสรรของเรา

พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตจะทรงสังหารเจ้า

ส่วนผู้รับใช้ของพระองค์ พระองค์จะทรงประทานนามอื่นให้

16 ผู้ใดจะกล่าวอวยพรในดินแดนนั้น

ก็จะกล่าวโดยอ้างถึงพระเจ้าแห่งความจริง

ผู้ใดจะกล่าวปฏิญาณในดินแดนนั้น

ก็จะสาบานโดยอ้างถึงพระเจ้าแห่งความจริง

เพราะความทุกข์ลำเค็ญในอดีตจะถูกลืม

และถูกซ่อนไว้จากสายตาของเรา

ฟ้าสวรรค์ใหม่และแผ่นดินโลกใหม่

17 “ดูเถิด เราจะสร้างฟ้าสวรรค์ใหม่และแผ่นดินโลกใหม่

จะไม่มีใครจดจำหรือนึกถึงสิ่งเก่าอีกต่อไป

18 แต่จงชื่นชมและปีติยินดีตลอดไป

ในสิ่งที่เราจะสร้างขึ้น

เพราะเราจะสร้างเยรูซาเล็มให้เป็นความปีติยินดี

และให้ชาวเยรูซาเล็มเป็นความชื่นชมยินดี

19 เราจะปีติยินดีในเยรูซาเล็ม

และชื่นชมในตัวประชากรของเรา

ที่นั่นจะไม่มีเสียงคร่ำครวญร่ำไห้

ให้ได้ยินอีกต่อไป

20 “ที่นั่นจะไม่มีทารกที่มีชีวิตอยู่เพียงสองสามวัน

หรือคนแก่ที่อยู่ไม่ครบอายุขัย

ใครที่ตายเมื่ออายุร้อยปี

จะถือว่าตายตั้งแต่ยังหนุ่ม

ส่วนคนที่ตายตั้งแต่อายุไม่ถึงร้อยปี

จะถือว่าเป็นคนที่ถูกสาปแช่ง

21 คนทั้งหลายจะสร้างบ้านและได้อยู่อาศัย

เขาจะปลูกสวนองุ่นและได้กินผลของมัน

22 ไม่มีอีกแล้วที่เขาจะสร้างบ้านแล้วมีคนอื่นมาอยู่แทน

หรือปลูกพืชพันธุ์แล้วคนอื่นมาเก็บไปกิน

เพราะประชากรของเรา

จะมีอายุยืนเหมือนต้นไม้

ผู้ที่เราเลือกสรรไว้จะได้ชื่นชมผลงาน

จากน้ำมือของตนตราบนานเท่านาน

23 พวกเขาจะไม่ตรากตรำโดยเปล่าประโยชน์

หรือคลอดลูกมารับเคราะห์กรรม

เพราะเขาจะเป็นประชาชาติที่องค์พระผู้เป็นเจ้าอวยพร

ทั้งเขาและลูกหลานของเขา

24 ก่อนที่เขาร้องเรียก เราจะตอบ

ขณะที่เขาพูดอยู่ เราจะฟัง

25 สุนัขป่าและลูกแกะจะหากินอยู่ด้วยกัน

สิงโตจะกินฟางเหมือนวัว

ส่วนฝุ่นธุลีจะเป็นอาหารของงู

สัตว์ทั้งหลายจะไม่ทำอันตราย

หรือเข่นฆ่าทำลายกันบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา”

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/ISA/65-2f2c2a151393c6dd8ce306717222ac9c.mp3?version_id=179—

การพิพากษาและความหวัง

1 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า

“สวรรค์เป็นบัลลังก์ของเรา

และโลกเป็นที่วางเท้าของเรา

ก็แล้วนิเวศที่เจ้าจะสร้างให้เราอยู่ที่ไหนเล่า?

ที่พำนักสำหรับเราอยู่ที่ไหนเล่า?

2 มือของเราเองไม่ใช่หรือที่ได้สร้างสิ่งทั้งปวงเหล่านี้

และมันก็มีชีวิตขึ้นมา?”

องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

“นี่ต่างหากที่เรายกย่อง

คือผู้ที่ถ่อมใจและมีจิตใจสำนึกผิด

และตัวสั่นเพราะถ้อยคำของเรา

3 แต่ผู้ใดก็ตามที่ถวายวัวเป็นเครื่องบูชา

ก็เหมือนผู้ที่ฆ่าคน

และผู้ที่ถวายลูกแกะ

ก็เหมือนผู้ที่หักคอสุนัข

ผู้ใดถวายเครื่องธัญบูชา

ก็เหมือนผู้ที่ถวายเลือดหมู

ผู้ใดเผาเครื่องหอม

ก็เหมือนผู้ที่นมัสการรูปเคารพ

พวกเขาเลือกหนทางของตัวเอง

จิตวิญญาณของเขาชื่นชมในสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนของตน

4 ดังนั้นเราเลือกที่จะปฏิบัติต่อเขาอย่างรุนแรง

และนำสิ่งที่เขาหวาดกลัวมายังเขาด้วย

เพราะเมื่อเราร้องเรียก ไม่มีใครตอบ

เมื่อเราพูด ไม่มีใครรับฟัง

พวกเขาทำชั่วต่อหน้าต่อตาเรา

และเลือกทำสิ่งที่เราไม่พอใจ”

5 จงฟังพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้า

ท่านผู้ตัวสั่นเพราะถ้อยคำของพระองค์

“พี่น้องของเจ้าซึ่งเกลียดชังเจ้า

และขับไล่ไสส่งเจ้าเนื่องด้วยนามของเราได้กล่าวว่า

‘ขอให้พระเกียรติสิริมีแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า

ขอให้เราเห็นความชื่นชมยินดีของเจ้า!’

กระนั้นพวกเขาจะต้องอับอายขายหน้า

6 จงฟังเสียงดังสนั่นจากนครนั้นเถิด

จงฟังเสียงจากพระวิหารนั้น!

เป็นเสียงขององค์พระผู้เป็นเจ้า

ทรงตอบสนองบรรดาศัตรูของพระองค์อย่างสาสม

7 “ยังไม่ทันเจ็บท้อง

เธอก็คลอด

ยังไม่ทันเจ็บปวด

เธอก็ให้กำเนิดลูกชาย

8 ใครบ้างเคยได้ยินเรื่องแบบนี้?

ใครบ้างเคยเห็นเรื่องเช่นนี้?

ประเทศหนึ่งจะถือกำเนิดขึ้นภายในวันเดียว

หรือชนชาติหนึ่งจะเกิดขึ้นภายในชั่วครู่เดียวได้หรือ?

ถึงกระนั้นศิโยนเจ็บท้องไม่ทันไร

ก็คลอดลูกๆ ออกมาแล้ว

9 เรานำมาถึงกำหนดคลอดแล้ว

จะไม่ปล่อยให้คลอดออกมาได้หรือ?”องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น

“เราปิดครรภ์ไว้เมื่อนำมาถึงเวลาคลอดหรือ?”

พระเจ้าของท่านตรัสดังนั้น

10 “จงชื่นชมยินดีกับเยรูซาเล็มและเปรมปรีดิ์กับเธอเถิด

ท่านทั้งปวงที่รักเธอ

จงปลื้มปีติอย่างเต็มเปี่ยมร่วมกับเธอเถิด

ท่านผู้ไว้ทุกข์ให้เธอ

11 เพราะท่านจะเลี้ยงดูและอิ่มใจ

ในอ้อมอกอันปลอบโยนของเธอ

ท่านจะดื่มด่ำและปีติยินดี

ในความอุดมสมบูรณ์อันล้นเหลือของเธอ”

12 เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า

“เราจะเพิ่มพูนสันติสุขแก่เธอเหมือนแม่น้ำ

และเพิ่มความมั่งคั่งของบรรดาประชาชาติให้เหมือนธารน้ำเชี่ยว

เจ้าจะถูกเลี้ยงดูและโอบอุ้มในอ้อมแขนของเธอ

และถูกกล่อมอยู่บนตักของเธอ

13 เราจะปลอบโยนเจ้า

ดั่งแม่ปลอบลูก

เจ้าจะได้รับการปลอบโยนในเยรูซาเล็ม”

14 เมื่อเจ้าเห็นเช่นนี้ จิตใจของเจ้าจะยินดี

และเจ้าจะเจริญงอกงามเหมือนต้นหญ้า

พระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะประจักษ์แก่ผู้รับใช้ของพระองค์

แต่พระพิโรธจะสำแดงแก่ศัตรูของพระองค์

15 ดูเถิดองค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังเสด็จมาพร้อมด้วยไฟ

ราชรถของพระองค์ประดุจพายุหมุน

พระองค์จะทรงระบายพระพิโรธลงมาอย่างรุนแรง

และการกำราบอันร้อนแรงด้วยเปลวไฟ

16 องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงพิพากษาลงโทษมวลมนุษย์

ด้วยไฟและด้วยดาบของพระองค์

คนเป็นอันมากจะถูกองค์พระผู้เป็นเจ้าประหาร

17 “คนทั้งหลายที่อุทิศตนและชำระตนให้บริสุทธิ์เพื่อที่จะเข้าไปในสวนติดตามผู้หนึ่งที่อยู่ท่ามกลางผู้ที่กินเนื้อหมู เนื้อหนู และสิ่งน่าสะอิดสะเอียนต่างๆ คนเหล่านั้นจะพบจุดจบไปด้วยกัน”องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

18 “เนื่องด้วยการกระทำและความคิดจินตนาการต่างๆ ของพวกเขา เรากำลังจะมาและรวบรวมชนทุกชาติทุกภาษา พวกเขาจะมาและเห็นเกียรติสิริของเรา

19 “เราจะกำหนดหมายสำคัญในหมู่พวกเขาและเราจะส่งบางคนในหมู่ผู้รอดชีวิตไปยังชนชาติต่างๆ ไปยังทารชิช ไปหาชาวลิเบียและชาวลิเดีย (ผู้เป็นนักธนูเลื่องชื่อ) ไปยังทูบัลและกรีซ และไปยังเกาะแก่งอันไกลโพ้นซึ่งไม่เคยได้ยินชื่อเสียงหรือเห็นเกียรติสิริของเรา พวกเขาจะประกาศเกียรติสิริของเราท่ามกลางบรรดาประชาชาติ

20 และพวกเขาจะนำพี่น้องทั้งหมดของเจ้าจากทุกชนชาติมายังภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเราในเยรูซาเล็ม เพื่อเป็นเครื่องบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าบางคนนั่งมาบนหลังม้า บางคนนั่งในรถม้าศึกและเกวียน และบางคนนั่งมาบนหลังล่อหลังอูฐ”องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น “พวกเขาจะพาพี่น้องทั้งปวงของเจ้ามาเหมือนชาวอิสราเอลนำเครื่องธัญบูชาใส่ภาชนะที่สะอาดตามระเบียบพิธีมายังพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า

21 และเราจะเลือกบางคนที่กลับมาให้เป็นปุโรหิตและคนเลวี”องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น

22 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “ฟ้าสวรรค์ใหม่และแผ่นดินโลกใหม่ที่เราสร้างขึ้นจะยั่งยืนอยู่ต่อหน้าเราฉันใด นามของเจ้าและลูกหลานของเจ้าจะยั่งยืนอยู่ฉันนั้น

23 จากวันขึ้นหนึ่งค่ำถึงอีกวันขึ้นหนึ่งค่ำ และจากวันสะบาโตหนึ่งถึงอีกวันสะบาโตหนึ่ง มวลมนุษยชาติจะมากราบนมัสการต่อหน้าเรา”องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น

24 “และพวกเขาจะออกไปดูซากศพของบรรดาผู้ที่กบฏต่อเรา เพราะหนอนของคนเหล่านั้นจะไม่มีวันตาย ทั้งไฟของเขาจะไม่มีวันดับ และเขาจะเป็นที่น่าขยะแขยงแก่มวลมนุษยชาติ”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/ISA/66-01dc0e605fdd4786d734e4360cce356a.mp3?version_id=179—