Category: โยเอล

1 พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งมีมาถึงโยเอล

บุตรเปธูเอล ความว่า

ตั๊กแตนบุก

2 ท่านผู้อาวุโสทั้งหลาย จงฟังเถิด

ประชาชนทั้งปวง จงฟังเถิด

เคยเกิดเหตุการณ์อย่างนี้บ้างไหม

ทั้งในสมัยของท่านหรือสมัยบรรพบุรุษของท่าน?

3 จงเล่าให้ลูกๆ ของท่านฟัง

และให้ลูกบอกหลาน

ให้หลานบอกเหลนต่อๆ กันไป

4 ตั๊กแตนวัยเดินกินอะไรเหลือ

ตั๊กแตนใหญ่ก็มากิน

ตั๊กแตนใหญ่กินอะไรเหลือ

ตั๊กแตนอ่อนก็มากิน

ตั๊กแตนอ่อนกินอะไรเหลือ

ตั๊กแตนอื่นๆก็มากิน

5 ลุกขึ้นเถิด คนขี้เมาเอ๋ย จงร่ำไห้!

จงคร่ำครวญเถิด บรรดานักดื่มเหล้าองุ่นเอ๋ย

จงโอดครวญเพราะเหล้าใหม่

เพราะมันถูกฉวยเอาไปจากริมฝีปากของเจ้าแล้ว

6 กองทัพชาติหนึ่งมาบุกรุกดินแดนของข้าพเจ้า

มันมีกำลังมากและมีจำนวนนับไม่ถ้วน

ฟันของมันคมดั่งฟันของราชสีห์

เขี้ยวดั่งเขี้ยวของนางสิงห์

7 มันทำลายเถาองุ่น

และทำให้ต้นมะเดื่อของข้าพเจ้าป่นปี้

มันลอกเปลือกออกโยนทิ้ง

เหลือไว้แต่กิ่งก้านขาวโพลน

8 จงร่ำไห้ดั่งหญิงพรหมจารีสวมเสื้อผ้ากระสอบ

ซึ่งคร่ำครวญถึงเจ้าบ่าวในวัยแรกรุ่นของเธอ

9 ธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา

สูญสิ้นไปจากพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้า

เหล่าปุโรหิตผู้ปรนนิบัติรับใช้อยู่ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าไว้ทุกข์

10 ท้องทุ่งย่อยยับ

พื้นดินแตกระแหง

เมล็ดข้าวก็ถูกทำลาย

เหล้าองุ่นใหม่เหือดแห้ง

และไม่มีน้ำมันมะกอก

11 ชาวนาทั้งหลาย จงสิ้นหวัง

ชาวสวนองุ่น จงร่ำไห้

จงทุกข์โศกเรื่องข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์

เพราะพืชผลพินาศสิ้นจากแผ่นดิน

12 เถาองุ่นเหี่ยวเฉา

ต้นมะเดื่อแห้งเหี่ยวไป

ทั้งต้นทับทิม ต้นอินทผลัม และต้นแอปเปิ้ล

คือต้นไม้ทั้งปวงในท้องทุ่งเหี่ยวแห้ง

ความปีติแห่งมวลมนุษยชาติ

ร่วงโรยไปแน่แล้ว

เรียกร้องให้กลับใจ

13 ปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงสวมเสื้อผ้ากระสอบและไว้ทุกข์

ท่านผู้ปฏิบัติงานหน้าแท่นบูชา จงร่ำไห้

มาเถิดท่านผู้ปรนนิบัติรับใช้พระเจ้า

จงสวมเสื้อผ้ากระสอบไว้ตลอดคืน

เพราะธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา

ขาดไปจากพระนิเวศของพระเจ้าของท่านแล้ว

14 จงประกาศให้มีการถืออดอาหารอันบริสุทธิ์

จงเรียกประชุมอันบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์

จงเรียกเหล่าผู้อาวุโส

และทุกคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้น

ให้มายังพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า

และร้องทูลอ้อนวอนองค์พระผู้เป็นเจ้า

15 ช่างเป็นวันที่น่ากลัวยิ่งนัก!

เพราะวันขององค์พระผู้เป็นเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว

จะมาเหมือนหายนะจากองค์ทรงฤทธิ์

16 อาหารสูญสิ้นไป

ต่อหน้าต่อตาเราแล้วไม่ใช่หรือ?

ความชื่นชมยินดีและความเปรมปรีดิ์

สูญสิ้นไปจากพระนิเวศของพระเจ้าของเราแล้วไม่ใช่หรือ?

17 เมล็ดพืชเหี่ยวเฉาคาดิน

ยุ้งฉางย่อยยับปรักหักพัง

เพราะเมล็ดข้าวเหี่ยวแห้งไปหมด

18 ฝูงวัวร้องครวญครางเพียงไร!

มันเดินงุ่นง่าน

เพราะไม่มีทุ่งหญ้า

แม้แต่ฝูงแกะก็ทุกข์ทรมาน

19 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์

เพราะไฟเผาผลาญทุ่งโล่งที่ใช้เลี้ยงสัตว์

เปลวไฟแผดเผาต้นไม้ทั้งปวงในท้องทุ่งวอดวาย

20 แม้แต่สัตว์ป่าก็ครวญหาพระองค์

ธารน้ำเหือดแห้งไปสิ้น

และไฟก็เผาผลาญทุ่งโล่งซึ่งใช้เลี้ยงสัตว์

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOL/1-a4a5e8852718d56248791df1b10d9c6a.mp3?version_id=179—

กองทัพตั๊กแตน

1 จงเป่าแตรในศิโยน

ให้สัญญาณเตือนบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา

ประชาชนทั้งปวงจงสั่นสะท้าน

เพราะวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังมาถึงแล้ว

วันนั้นใกล้เข้ามาทุกที

2 เป็นวันแห่งความมืดมิดและหม่นหมอง

เป็นวันเมฆครึ้มและดำทะมึน

เหมือนแสงอรุณสาดฉายทั่วภูเขา

กองทัพยิ่งใหญ่เกรียงไกรยกมา

อย่างที่ไม่เคยมีในอดีต

และจะไม่มีอีกเลยในอนาคต

3 เบื้องหน้ามันมีไฟเผาผลาญ

เบื้องหลังมีเปลวไฟแผดกล้า

ตรงหน้ามันมีดินแดนงดงามเหมือนสวนเอเดน

คล้อยหลังมันเหลือแต่แดนร้าง

ไม่มีสิ่งใดพ้นเงื้อมมือมันไปได้

4 มันมีลักษณะคล้ายม้า

ขับควบมาเหมือนขบวนม้าศึก

5 มันโลดแล่นอยู่บนยอดเขา

เสียงดังเหมือนรถม้าศึก

ดั่งเสียงไฟแตกปะทุซึ่งเผาตอไม้

และเหมือนทัพใหญ่ยกขึ้นมารบ

6 ประชาชาติต่างๆ เห็นมันแล้วก็กระสับกระส่าย

ทุกคนใบหน้าซีดเผือด

7 มันบุกเข้ามาเหมือนนักรบ

ปีนกำแพงเหมือนทหาร

มันเดินขบวนเข้ามาเป็นแนว

ไม่มีแตกแถวเลย

8 มันไม่เบียดเสียดกัน

แต่ละตัวเดินตรงไปข้างหน้า

ตะลุยฝ่าเครื่องกีดขวาง

โดยไม่แตกแถว

9 มันรีบรุดเข้าเมือง

มันวิ่งไปตามกำแพง

ปีนเข้าไปในบ้าน

เข้าไปทางหน้าต่างเหมือนขโมย

10 โลกสั่นคลอนต่อหน้าพวกมัน

ฟ้าสวรรค์สั่นสะท้าน

ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์มืดไป

ดวงดาวอับแสง

11 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเปล่งพระสุรเสียงกึกก้อง

ทรงนำกองทัพของพระองค์มา

กองกำลังของพระองค์สุดคณานับ

ผู้ที่เชื่อฟังพระบัญชาของพระองค์ก็มีอานุภาพมาก

วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้ายิ่งใหญ่

และน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

ใครเล่าจะทนอยู่ได้?

จงฉีกใจของเจ้า

12 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า

“บัดนี้จงกลับมาหาเราอย่างสุดใจ

ด้วยการถืออดอาหาร ร้องไห้ และคร่ำครวญ”

13 จงฉีกใจ

ไม่ใช่ฉีกเสื้อผ้า

จงหันกลับมาหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า

เพราะพระองค์ทรงเปี่ยมด้วยพระคุณและความเอ็นดูสงสาร

ทรงกริ้วช้าและเปี่ยมด้วยความรัก

ทรงอดพระทัยไว้ไม่ลงโทษ

14 ใครจะรู้ได้ พระองค์อาจหวนกลับมาสงสาร

และทรงอำนวยพระพร

ทรงให้มีธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา

เพื่อถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า

15 จงเป่าแตรในศิโยน

จงประกาศการถืออดอาหารอันบริสุทธิ์

และเรียกชุมนุมอันบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์

16 จงรวบรวมประชาชน

ชำระให้เป็นที่ประชุมอันบริสุทธิ์

จงประชุมผู้อาวุโส

รวบรวมเด็กๆ

แม้เด็กที่ยังกินนมแม่

ให้เจ้าบ่าวออกมาจากห้อง

และให้เจ้าสาวออกมาจากหอ

17 ให้ปุโรหิตผู้ปฏิบัติงานอยู่ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้า

ร่ำไห้อยู่ระหว่างมุขพระวิหารกับแท่นบูชา

ให้พวกเขาทูลว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอทรงสงวนประชากรของพระองค์

อย่าให้มรดกของพระองค์เป็นที่เย้ยหยัน

เป็นคำเปรียบเปรยในหมู่ประชาชาติ

อย่าให้ชนชาติทั้งหลายพูดกันว่า

‘ไหนล่ะพระเจ้าของพวกเขา?’ ”

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตอบ

18 แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงหวงแหนดินแดนของพระองค์

และจะทรงเวทนาสงสารประชากรของพระองค์

19 องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงตอบพวกเขาว่า

“เราจะส่งเมล็ดข้าว เหล้าองุ่นใหม่ และน้ำมันมาให้

จนเจ้าทั้งหลายอิ่มหนำสำราญ

เราจะไม่ทำให้เจ้าตกเป็นเป้าของการเย้ยหยัน

ของประชาชาติต่างๆ อีกต่อไป

20 “เราจะขับไล่กองทัพแดนเหนือไปไกลจากเจ้า

ไสส่งเขาไปยังถิ่นที่แห้งแล้งกันดาร

ให้กองหน้าของมันลงทะเลด้านตะวันออกไป

ส่วนกองหลังลงทะเลเมดิเตอร์เรเนียน

และส่งกลิ่นเหม็นคลุ้ง

โชยขึ้นมา”

พระองค์ได้ทรงกระทำการยิ่งใหญ่มากอย่างแน่นอน!

21 แผ่นดินเอ๋ย อย่ากลัวเลย

จงยินดีปรีดา

องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงกระทำการยิ่งใหญ่มากอย่างแน่นอน!

22 สัตว์ป่าทั้งหลาย อย่ากลัวเลย

เพราะทุ่งโล่งซึ่งใช้เลี้ยงสัตว์จะกลับเขียวขจี

ต้นไม้จะผลิผล

มะเดื่อและเถาองุ่นจะออกผลงาม

23 ประชากรศิโยนเอ๋ย จงเปรมปรีดิ์

จงชื่นชมยินดีในพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน

เพราะพระองค์ได้ประทาน

สายฝนฤดูใบไม้ร่วงด้วยความชอบธรรมให้แก่ท่าน

พระองค์ทรงให้ฝนตกชุก

ทั้งฝนฤดูใบไม้ร่วงและฤดูใบไม้ผลิเหมือนแต่ก่อน

24 ลานนวดข้าวจะมีข้าวอยู่เต็ม

บ่อเก็บมีเหล้าองุ่นใหม่และน้ำมันมะกอกเต็มล้น

25 “เราจะชดเชยให้สำหรับช่วงปีที่ตั๊กแตนกัดกิน

ทั้งตั๊กแตนใหญ่ ตั๊กแตนอ่อน

ตั๊กแตนวัยเดิน และตั๊กแตนอื่นๆ

คือกองทัพใหญ่ที่เราส่งมายังเจ้า

26 เจ้าจะมีกินอย่างเหลือเฟือจนอิ่มหนำ

และเจ้าจะสรรเสริญพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า

ผู้ทรงกระทำการอัศจรรย์เพื่อเจ้า

ประชากรของเราจะไม่ต้องอัปยศอดสูอีกเลย

27 แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราอยู่ในอิสราเอล

เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า

ไม่มีอื่นใดอีก

ประชากรของเราจะไม่ต้องอัปยศอดสูอีก

วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

28 “และต่อมาภายหลัง

เราจะเทวิญญาณของเราลงเหนือประชากรทั้งปวง

บุตรชายบุตรสาวของเจ้าจะเผยพระวจนะ

คนชราของเจ้าจะฝันเห็น

คนหนุ่มของเจ้าจะเห็นนิมิต

29 เมื่อถึงเวลานั้นเราจะเทวิญญาณของเรา

ลงมาเหนือผู้รับใช้ของเราทั้งชายและหญิง

30 เราจะสำแดงการอัศจรรย์ในฟ้าสวรรค์

และที่แผ่นดินโลก

มีเลือด ไฟ และกลุ่มควัน

31 ดวงอาทิตย์จะถูกเปลี่ยนเป็นความมืด

และดวงจันทร์จะกลายเป็นเลือด

ก่อนวันอันยิ่งใหญ่และน่าสะพรึงกลัวขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะมาถึง

32 และทุกคนที่ร้องออกพระนามของพระยาห์เวห์

จะได้รับการช่วยให้รอด

เพราะบนภูเขาศิโยน

และในเยรูซาเล็มจะมีการช่วยกู้

ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสไว้

ท่ามกลางผู้รอดชีวิตอยู่

ซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเรียกไว้

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOL/2-f48acc326d210e84e9a425057b4b23bd.mp3?version_id=179—

ประชาชาติทั้งหลายถูกพิพากษา

1 “เมื่อถึงเวลานั้น

เมื่อเราฟื้นฟูความเจริญรุ่งเรืองของยูดาห์และเยรูซาเล็ม

2 เราจะรวบรวมประชาชาติทั้งปวง

พาเขาลงมายังหุบเขาเยโฮชาฟัท

ที่นั่นเราจะเริ่มพิพากษาพวกเขา

เรื่องประชากรอิสราเอลกรรมสิทธิ์ของเรา

เพราะพวกเขาทำให้ประชากรของเรากระจัดกระจายไปในหมู่ประชาชาติ

และแบ่งดินแดนของเรา

3 เขาจับสลากแบ่งประชากรของเรา

และเอาเด็กผู้ชายไปแลกหญิงโสเภณีมา

พวกเขาได้ขายเด็กผู้หญิงแลกกับเหล้าองุ่น

ที่พวกเขาจะได้ดื่ม

4 “นี่แน่ะไทระและไซดอนกับภูมิภาคทั้งปวงของฟีลิสเตียเอ๋ย เจ้าจะเอาเรื่องกับเราว่าอย่างไร? เจ้าจะตอบสนองสิ่งที่เราทำไปหรือ? หากเจ้าแก้แค้น เราก็จะให้กรรมที่เจ้าก่อไว้ตกอยู่แก่เจ้าเองอย่างฉับพลันทันที

5 เพราะเจ้ายึดเอาเงินและทองคำกับสมบัติล้ำค่าของเราไปไว้ที่วิหารต่างๆ ของเจ้า

6 เจ้าขายชนยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มให้แก่ชาวกรีกเพื่อจะได้เนรเทศพวกเขาไปไกลจากบ้านเกิดเมืองนอน

7 “ดูเถิด เราจะกระตุ้นพวกเขาออกมาจากที่ต่างๆ ซึ่งเจ้าขายพวกเขาไป และเราจะให้กรรมที่เจ้าก่อไว้ตกอยู่แก่เจ้าเอง

8 เราจะขายบุตรชายบุตรสาวของเจ้าให้แก่ชาวยูดาห์ ซึ่งจะขายต่อให้ชาวเสบา ชนชาติซึ่งอยู่ไกลลิบ”องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น

9 จงประกาศในหมู่ประชาชาติดังนี้ว่า

เตรียมรบเถิด!

จงปลุกใจเหล่านักรบ!

ให้พลรบทั้งปวงเข้ามาใกล้และบุกทันที

10 จงเอาผาลไถนามาตีเป็นดาบ

และตีขอลิดให้เป็นทวน

ให้คนอ่อนแอพูดว่า

“ฉันเข้มแข็ง!”

11 ประชาชาติทั้งปวงจากรอบทิศเอ๋ย

มาเร็วเถิด มาชุมนุมกันที่นั่น

ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า! ขอทรงส่งนักรบของพระองค์ลงมาเถิด!

12 “จงปลุกใจประชาชาติทั้งหลาย

ให้รุดหน้ามายังหุบเขาเยโฮชาฟัท

เพราะที่นั่นเราจะนั่งลงตัดสิน

ประชาชาติทั้งปวงรอบทิศ

13 จงแกว่งเคียว

เพราะข้าวสุกพร้อมให้เกี่ยวแล้ว

มาเถิด มาย่ำองุ่น

เพราะบ่อย่ำองุ่นเต็มแล้ว

และบ่อเก็บมีเหล้าองุ่นเต็มล้น

ความชั่วร้ายของพวกเขามากมายนัก!”

14 ผู้คนมากันมืดฟ้ามัวดิน

ในหุบเขาแห่งการพิพากษา!

เพราะวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว

ในหุบเขาแห่งการพิพากษา

15 ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์จะมืดมิดไป

และดวงดาวจะอับแสง

16 องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงเปล่งพระสุรเสียงกึกก้องจากศิโยน

ทรงเปล่งพระสุรเสียงจากเยรูซาเล็ม

แผ่นดินและผืนฟ้าจะสั่นสะท้าน

แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงเป็นที่ลี้ภัยสำหรับประชากรของพระองค์

เป็นที่มั่นสำหรับประชากรอิสราเอล

พระพรสำหรับประชากรของพระเจ้า

17 “เมื่อนั้นเจ้าจะรู้ว่าเราผู้เป็นพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า

พำนักอยู่ในศิโยนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา

เยรูซาเล็มจะบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์

คนต่างชาติจะไม่มาย่ำยีมันอีก

18 “ในวันนั้นจะมีน้ำองุ่นหยดจากภูเขา

และมีน้ำนมไหลมาจากเนินเขา

ลำห้วยทั้งปวงของยูดาห์จะมีน้ำนอง

ธารน้ำพุจะไหลออกมาจากพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้า

ให้ความชุ่มชื่นแก่หุบเขาต้นกระถินเทศ

19 แต่อียิปต์จะเริศร้าง

เอโดมกลายเป็นถิ่นกันดาร

เพราะความอำมหิตที่ทำไว้กับชาวยูดาห์

พวกเขาทำให้ผู้บริสุทธิ์ต้องหลั่งเลือดในดินแดนนั้น

20 ยูดาห์และเยรูซาเล็มจะมีผู้อยู่อาศัย

ตลอดไปทุกชั่วอายุ

21 ความผิดที่พวกเขาทำให้โลหิตตกซึ่งเราไม่ได้อภัยให้นั้น

เราจะให้อภัย”

องค์พระผู้เป็นเจ้าประทับอยู่ในศิโยน!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOL/3-50d08d3235792b0d25b7ae4e5d62d8b1.mp3?version_id=179—