Category: โยบ

โศฟาร์

1 โศฟาร์ชาวนาอามาห์จึงตอบว่า

2 “จะปล่อยให้พูดไปอย่างนี้โดยไม่มีคำตอบหรือ?

คนที่พูดแบบนี้จะให้ถือว่าเป็นฝ่ายถูกหรือ?

3 คำพูดเรื่อยเปื่อยของท่านจะทำให้คนนิ่งอยู่ได้หรือ?

คำเสียดสีของท่านจะไม่ให้ใครปรามหรือ?

4 ท่านทูลพระเจ้าว่า ‘ความเชื่อของข้าพระองค์ไร้ที่ติ

และข้าพระองค์บริสุทธิ์ในสายพระเนตรของพระองค์’

5 ข้าปรารถนาให้พระเจ้าตรัสยิ่งนัก

ให้พระองค์เอื้อนโอษฐ์โต้ตอบท่าน

6 และทรงสำแดงความลี้ลับแห่งสติปัญญาแก่ท่าน

เพราะสติปัญญาแท้นั้นมีสองด้าน

พึงรู้เถิดว่าพระเจ้าทรงลืมบาปบางอย่างของท่านเสียด้วยซ้ำ

7 “ท่านหยั่งความล้ำลึกของพระเจ้าได้หรือ?

ท่านสามารถคะเนขอบเขตขององค์ทรงฤทธิ์ได้หรือ?

8 สิ่งเหล่านี้สูงกว่าฟ้าสวรรค์ ท่านจะทำอะไรได้?

และลึกล้ำกว่าแดนมรณา ท่านจะรู้อะไรได้?

9 หากจะวัดก็ยาวกว่าแผ่นดิน

และกว้างกว่าท้องทะเล

10 “หากพระองค์เสด็จมาจับท่านขังคุก

และเข้ามาพิพากษา ใครเล่าจะยับยั้งพระองค์ได้?

11 พระองค์ย่อมทราบว่าใครโกหกหลอกลวง

เมื่อทรงเห็นความชั่วร้ายจะไม่ทรงพิจารณาหรือ?

12 ลาป่าไม่สามารถออกลูกเป็นคนได้ฉันใด

คนไม่รู้จักคิดก็ไม่อาจฉลาดได้ฉันนั้น

13 “ถึงกระนั้นหากท่านมอบใจแด่พระเจ้า

และชูมือขึ้นอธิษฐานต่อพระองค์

14 หากท่านยอมทิ้งบาปที่อยู่ในมือของท่าน

และไม่ยอมให้ความชั่วเข้ามาในที่พำนักของท่าน

15 เมื่อนั้นท่านก็จะเงยหน้าขึ้นได้โดยไม่ต้องอับอาย

จะยืนหยัดมั่นคงได้โดยไม่ต้องกลัว

16 ท่านย่อมจะลืมความทุกข์ลำบากได้แน่นอน

แม้นึกได้ก็ดุจสายน้ำที่ไหลผ่านพ้นไป

17 แล้วชีวิตท่านจะเจิดจ้ายิ่งกว่ายามเที่ยงวัน

ความมืดจะกลับเป็นเหมือนยามเช้า

18 ท่านจะมั่นคงเพราะมีความหวัง

จะมองดูรอบๆ แล้วพักผ่อนโดยปลอดภัย

19 ท่านจะเอนกายลงโดยไม่กลัว

และคนเป็นอันมากจะมาขอพึ่งท่าน

20 แต่คนชั่วร้ายจะมืดแปดด้าน

และหมดทางหนี

ความหวังเพียงประการเดียวของเขาคือความตาย”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/11-05dae670f29aa8f855c87db6a2731edb.mp3?version_id=179—

โยบ

1 โยบตอบว่า

2 “เออ ข้ารู้แล้วล่ะว่าท่านรอบรู้

สติปัญญาจะตายไปกับท่าน!

3 แต่ข้าก็มีความคิดจิตใจเหมือนท่าน

ข้าไม่ด้อยไปกว่าท่าน

ใครบ้างไม่รู้ในสิ่งที่ท่านพูดมาทั้งหมด?

4 “ข้าได้กลายเป็นที่เย้ยหยันในหมู่เพื่อนฝูง

แม้ข้าร้องทูลพระเจ้าและพระองค์ทรงตอบ

ข้าเป็นขี้ปากให้เขาถากถาง ทั้งๆ ที่ข้าชอบธรรมและไร้ตำหนิ!

5 คนที่อยู่สุขสบายก็ดูถูกความอับโชค

ว่าเป็นชะตากรรมของคนที่กำลังล้ม

6 โจรก็อยู่อย่างสงบสุข

คนที่ยั่วยุพระเจ้าก็มั่นคงปลอดภัย

คือคนที่ยึดพระของตัวไว้ในมือ

7 “แต่ถามสัตว์ทั้งหลายดูสิ มันจะสอนท่าน

ถามนกในอากาศดู มันจะบอกให้ฟัง

8 หรือพูดกับแผ่นดิน แล้วมันจะสอนท่าน

หรือให้ปลาในทะเลแจ้งท่าน

9 ที่ยกมาทั้งหมดนี้ สิ่งไหนบ้างที่ไม่รู้ว่า

พระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้กระทำสิ่งนี้?

10 ทุกชีวิตอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์

รวมถึงลมหายใจของมวลมนุษยชาติ

11 หูลิ้มลองถ้อยคำ

ดั่งลิ้นลิ้มรสอาหารไม่ใช่หรือ?

12 สติปัญญาพบได้ในหมู่คนอาวุโสไม่ใช่หรือ?

และชีวิตที่ยืนยาวนำความเข้าใจมาให้ไม่ใช่หรือ?

13 “แต่สติปัญญาและอำนาจเป็นของพระเจ้า

คำปรึกษาและความเข้าใจก็เป็นของพระองค์

14 สิ่งที่พระองค์ทรงทลายลงแล้ว ไม่มีใครสร้างขึ้นมาใหม่ได้อีก

และมนุษย์คนใดที่ถูกพระองค์กักขังไว้ ไม่มีใครปลดปล่อยได้

15 ถ้าพระองค์ทรงกักน้ำก็เกิดความแห้งแล้ง

หากพระองค์ทรงปล่อย มันก็ท่วมทำลายแผ่นดิน

16 กำลังและชัยชนะเป็นของพระองค์

ทั้งคนหลอกและคนที่ถูกหลอกเป็นของพระองค์

17 พระองค์ทรงกระทำให้ที่ปรึกษาสิ้นท่า

และทำให้ตุลาการโง่เขลาไป

18 พระองค์ทรงแก้พันธนาการที่กษัตริย์ผูกมัดไว้

และทรงเอาผ้าผูกเอวของกษัตริย์เหล่านั้น

19 พระองค์ทรงกระทำให้ปุโรหิตต้องสิ้นท่า

และทรงโค่นล้มผู้ที่มั่นคงเป็นปึกแผ่น

20 พระองค์ทรงสงบปากคำของที่ปรึกษาผู้ที่ใครๆ เชื่อถือ

และทรงริบเอาความฉลาดหลักแหลมของผู้อาวุโสไป

21 พระองค์ทรงเทความเหยียดหยามเหนือเหล่าเจ้านาย

และทำให้คนเก่งกล้าสิ้นพิษสง

22 พระองค์ทรงเปิดเผยความลี้ลับของความมืด

และนำเงามืดทึบมาสู่ความสว่าง

23 พระองค์ทรงเชิดชูประชาชาติให้ยิ่งใหญ่และทรงทำลายเสีย

พระองค์ทรงขยายประชาชาติให้ใหญ่โตแล้วกระทำให้แตกฉานซ่านเซ็น

24 พระองค์ทรงริบความเข้าใจของบรรดาผู้นำของโลกไป

ทรงปล่อยให้เขาพเนจรอยู่ในถิ่นกันดารหมดหนทาง

25 พวกเขาคลำสะเปะสะปะในความมืด

อันปราศจากแสงสว่าง

ทำให้เขาโซซัดโซเซเหมือนคนเมา

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/12-d8b2144f5c34451b96ba74ab9922339e.mp3?version_id=179—

1 “ดวงตาของข้าได้เห็นทั้งหมดนี้

หูของข้าได้ยินและเข้าใจแล้ว

2 ข้ารู้พอๆ กับท่านนั่นแหละ

ไม่ได้ด้อยไปกว่าท่านเลย

3 แต่ข้าอยากทูลตรงๆ ต่อองค์ทรงฤทธิ์

อยากสู้คดีกับพระเจ้า

4 ส่วนพวกท่านเอาความเท็จมาป้ายสีข้า

ล้วนแล้วแต่เป็นหมอที่ไม่ได้ความ!

5 โปรดเงียบเสียเถิด!

ท่านนิ่งเสียก็ยังจะนับว่าฉลาด

6 บัดนี้โปรดฟังคำแย้งของข้า

ฟังคำอ้อนวอนจากปากข้าบ้าง

7 ท่านจะพูดชั่วๆ อ้างว่าพูดแทนพระเจ้าหรือ?

ท่านจะพูดล่อหลอกเพื่อพระองค์หรือ?

8 ท่านจะแสดงความลำเอียงเข้าข้างพระองค์หรือ?

จะสู้ความแทนพระเจ้าหรือ?

9 หากพระองค์ตรวจสอบท่าน ผลจะออกมาดีหรือเปล่า?

ท่านจะตบตาพระเจ้าเหมือนตบตามนุษย์ได้หรือ?

10 พระองค์จะทรงตำหนิท่านแน่นอน

หากท่านแสดงความลำเอียงอย่างลับๆ

11 ท่านไม่กลัวพระเดชานุภาพของพระองค์หรือ?

ไม่ยำเกรงพระองค์เลยหรือ?

12 ภาษิตของท่านมีค่าเพียงขี้เถ้า

คำแก้ต่างของท่านก็เปราะบางอย่างหม้อดิน

13 “เงียบเสียเถอะ ปล่อยให้ข้าพูดไป

ถ้าอะไรจะเกิดกับข้าก็ให้มันเกิด

14 เหตุใดข้าจึงยอมเอาตัวเสี่ยงตาย

และกำชีวิตของตัวเองไว้ในมือ?

15 แม้ว่าพระองค์ประหารข้า ข้าก็ยังจะหวังในพระองค์

แน่ทีเดียว ข้ายังคงขอสู้คดีต่อหน้าพระองค์

16 แน่นอน สิ่งนี้จะกลับกลายเป็นการช่วยกอบกู้ข้าด้วยซ้ำ

เพราะไม่มีผู้ที่ไม่นับถือพระเจ้าคนใดกล้ามาสู้หน้าพระองค์หรอก!

17 ขอให้ตั้งใจฟังคำพูดของข้า

ฟังให้ดีนะ

18 ข้าพร้อมแล้วที่จะสู้ความ

ข้ารู้ว่าข้าจะได้รับการพิสูจน์ว่าข้าไม่ผิด

19 ใครจะตั้งข้อกล่าวหาว่าข้าผิดในเรื่องไหน?

ถ้ามี ข้าจะเงียบและยอมตาย

20 “ข้าแต่พระเจ้า มีสองสิ่งที่ขอโปรดประทานแก่ข้าพระองค์

แล้วข้าพระองค์จะไม่ซ่อนตัวจากพระองค์

21 ขอทรงยกพระหัตถ์ไปจากข้าพระองค์

และหยุดขู่เข็ญให้ข้าพระองค์ตกใจกลัว

22 แล้วทรงเรียกเถิด ข้าพระองค์จะขานรับ

หรือขอให้ข้าพระองค์ทูล แล้วพระองค์ทรงตอบ

23 ข้าพระองค์ได้ทำผิดทำบาปไปมากเท่าใด?

โปรดสำแดงให้ข้าพระองค์เห็นถึงการล่วงละเมิดและบาปของข้าพระองค์

24 ทำไมทรงซ่อนพระพักตร์หนีข้าพระองค์?

ทำไมทรงถือว่าข้าพระองค์เป็นศัตรูของพระองค์?

25 พระองค์จะทรงทรมานใบไม้ที่ปลิวตามแรงลมหรือ?

จะทรงรุกไล่ฟางแห้งหรือ?

26 เพราะพระองค์ทรงตั้งข้อหาหนักเล่นงานข้าพระองค์

และทรงรื้อฟื้นบาปในวัยหนุ่มของข้าพระองค์

27 พระองค์ทรงตีตรวนเท้าของข้าพระองค์ไว้

ทรงเฝ้าดูทางทั้งปวงของข้าพระองค์อย่างใกล้ชิด

โดยตีตราไว้ที่ส้นเท้าของข้าพระองค์

28 “ดังนั้นมนุษย์จึงเสื่อมสูญไปเหมือนสิ่งที่เน่าเปื่อย

เหมือนเสื้อผ้าที่ถูกแมลงกัดกิน

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/13-66ceb4b0ea94ade80cd8f203757bdc0b.mp3?version_id=179—

1 “คนที่เกิดจากสตรีล้วนอายุสั้น

และชีวิตก็เต็มไปด้วยความทุกข์ร้อน

2 เขาเบ่งบานเหมือนดอกไม้แล้วก็เหี่ยวเฉาไป

เป็นดั่งเงาที่หายวับไปไม่คงอยู่

3 พระองค์ทรงจับตามองบุคคลเยี่ยงนี้หรือ?

และจะทรงนำเขามาพิพากษาหรือ?

4 ใครเล่าสามารถเอาความบริสุทธิ์ออกจากสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์?

ไม่มีสักคน!

5 วันเวลาของมนุษย์ถูกกำหนดไว้แล้ว

พระองค์ทรงกำหนดปีเดือนของเขา

พระองค์ทรงวางขอบเขตซึ่งเขาไม่อาจล่วงล้ำไปได้

6 ฉะนั้นขอทรงหันไปจากเขา ปล่อยเขาไว้ตามลำพัง

จนกว่าเวลาของเขาจะหมดลงเหมือนคนที่ถูกจ้างมา

7 “อย่างน้อยที่สุดยังมีความหวังสำหรับต้นไม้

ถึงมันถูกโค่นก็ยังจะแตกหน่อขึ้นมาอีก

และงอกกิ่งใหม่ขึ้นมาแทน

8 รากของมันอาจจะแก่คร่ำคร่าอยู่ในดิน

และตอก็ผุพัง

9 แต่เมื่อมันได้กลิ่นอายของน้ำ

มันก็สามารถแตกหน่อขึ้นมาใหม่เหมือนต้นอ่อน

10 แต่มนุษย์ตายไปและสิ้นแรง

เขาหายใจเฮือกสุดท้ายแล้วก็ไม่เหลืออะไร

11 น้ำในทะเลสาบแห้งไป

และแม่น้ำแห้งเหือดไปฉันใด

12 คนเราก็นอนลงและไม่ได้ลุกขึ้นมาอีกฉันนั้น

ถึงฟ้าดินสิ้นสลาย มนุษย์ก็จะไม่ฟื้นขึ้นมา

หรือถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีก

13 “ถ้าเพียงแต่พระองค์จะซ่อนข้าพระองค์ไว้ในหลุมศพ

และพรางข้าพระองค์ไว้จนกว่าพระพิโรธของพระองค์จะผ่านไป!

ถ้าเพียงแต่พระองค์จะทรงกำหนดเวลาไว้ให้ข้าพระองค์

และทรงระลึกถึงข้าพระองค์อีก!

14 เมื่อคนเราตายไป เขาจะมีชีวิตอีกหรือ?

ข้าพระองค์สู้เหนื่อยยากมาตลอดวันคืน

ข้าพระองค์จะรอคอยการเปลี่ยนแปลงใหม่ที่จะมาถึง

15 พระองค์จะตรัสเรียก และข้าพระองค์จะขานรับ

พระองค์จะทรงคิดถึงพระหัตถกิจของพระองค์

16 แน่นอน พระองค์จะทรงนับย่างก้าวของข้าพระองค์

แต่ไม่นับบาปของข้าพระองค์

17 การล่วงละเมิดของข้าพระองค์จะถูกผนึกตราไว้ในถุง

จะทรงปกปิดบาปของข้าพระองค์ไว้

18 “แต่เหมือนภูเขาสึกกร่อนและทลายไป

และเหมือนหินถูกย้ายไปจากที่ของมัน

19 เหมือนน้ำกัดกร่อนก้อนหินและกระแสน้ำเชี่ยวพัดพาดินไป

พระองค์ก็ทำลายความหวังของมนุษย์อย่างนั้นแหละ

20 พระองค์ทรงกำราบเขาเพียงครั้งเดียว เขาก็ล่วงลับไป

พระองค์ทรงเปลี่ยนสีหน้าของเขา แล้วทรงส่งเขาไป

21 แม้ลูกๆ ของเขาจะมีเกียรติ เขาก็ไม่รู้

แม้ลูกๆ ของเขาจะตกต่ำ เขาก็ไม่เห็น

22 เขารู้สึกได้แต่ความเจ็บปวดของร่างกายของตนเอง

และคร่ำครวญเพื่อตนเองเท่านั้น”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/14-ee23a80530ebbdc2cd5f66a2f9883f76.mp3?version_id=179—

เอลีฟัส

1 เอลีฟัสชาวเทมานโต้ตอบว่า

2 “ควรหรือที่คนฉลาดจะตอบอย่างไร้ความคิด

หรืออัดลมตะวันออกที่ร้อนระอุไว้เต็มท้อง?

3 ควรหรือที่เขาจะโต้แย้งด้วยถ้อยคำที่ไร้ประโยชน์

ด้วยวาจาที่ไร้แก่นสาร?

4 ท่านได้บ่อนทำลายความยำเกรงพระเจ้า

และหยุดยั้งการยอมจำนนต่อพระองค์

5 บาปของท่านยุให้ปากท่านพูด

ท่านรับเอาลิ้นของคนเจ้าเล่ห์

6 ปากของท่านกล่าวโทษท่านเอง ไม่ใช่ปากของข้า

ริมฝีปากของท่านปรักปรำท่านเอง

7 “ท่านเป็นมนุษย์คนแรกที่เกิดมาหรือ?

ท่านเกิดก่อนที่ภูเขาถูกสร้างขึ้นหรือ?

8 ท่านนั่งฟังอยู่ในสภาของพระเจ้าหรือ?

ท่านผูกขาดสติปัญญาไว้คนเดียวหรือ?

9 อะไรบ้างที่ท่านรู้แล้วเราไม่รู้?

อะไรบ้างที่ท่านเข้าใจโดยที่เราไม่เข้าใจ?

10 บรรดาผู้อาวุโสก็อยู่ฝ่ายเรา

คนเหล่านั้นแก่ยิ่งกว่าบิดาของท่านเสียอีก

11 คำปลอบโยนจากพระเจ้าไม่เพียงพอสำหรับท่านหรือ?

ถ้อยคำอ่อนหวานไม่เพียงพอหรือ?

12 เหตุใดจิตใจของท่านพาท่านเตลิดไปเช่นนี้?

ทำไมตาของท่านจึงลุกเป็นไฟ?

13 ท่านถึงได้เกรี้ยวกราดต่อพระเจ้า

และให้ถ้อยคำอย่างนี้พรั่งพรูออกมาจากปากของท่าน

14 “มนุษย์เป็นอะไรเล่าที่จะบริสุทธิ์ได้?

ผู้ถือกำเนิดจากสตรีเป็นใครเล่าที่จะชอบธรรมได้?

15 หากพระเจ้ายังไม่ทรงวางพระทัยในบรรดาทูตสวรรค์ของพระองค์

ถ้าแม้แต่ฟ้าสวรรค์ก็ยังไม่บริสุทธิ์ในสายพระเนตรของพระองค์

16 แล้วมนุษย์ผู้ชั่วช้าและเสื่อมทราม

ผู้เสพความชั่วร้ายเหมือนดื่มน้ำจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด!

17 “ฟังนะ แล้วข้าจะสาธยายให้ท่านฟัง

ถึงประสบการณ์ที่เห็นมา

18 ซึ่งปราชญ์ได้แจ้งไว้

ไม่ปิดบังสิ่งใดๆ ที่บรรพบุรุษได้ถ่ายทอดให้

19 (ผู้ได้รับมอบดินแดนแต่พวกเดียว

ไม่มีคนต่างด้าวแปลกปนในหมู่พวกเขา)

20 คนชั่วร้ายทนทุกข์ทรมานตลอดชีวิต

คนอำมหิตทุกข์ทนตลอดอายุขัยของเขา

21 เสียงข่มขวัญดังเต็มหูของเขา

และเมื่อเหตุการณ์ดูราบรื่นดี ผู้ทำลายก็บุกจู่โจมเขา

22 เขาหมดหวังที่จะหนีให้พ้นความมืดมน

เขาถูกหมายหัวให้เป็นเหยื่อคมดาบ

23 เขาร่อนเร่หาอาหารเหมือนแร้ง

รู้ว่าวันอันมืดมนอยู่แค่เอื้อม

24 ความทุกข์ระทมทำให้เขาหวาดหวั่น

มันถาโถมใส่เขาเหมือนกษัตริย์บุกเข้าโจมตี

25 เพราะเขาชูกำปั้นใส่พระเจ้า

และหยิ่งอหังการต่อองค์ทรงฤทธิ์

26 เขาถือโล่หนาใหญ่ตรงเข้ามา

ร้องท้าทายพระองค์

27 “แม้ว่าหน้าของเขาอวบด้วยไขมัน

และเอวหนาอ้วนพี

28 เขาก็จะอาศัยในเมืองที่ปรักหักพัง

ในบ้านร้าง

บ้านซึ่งกลายเป็นกองขยะ

29 เขาจะไม่ร่ำรวยอีกต่อไป ทรัพย์สมบัติของเขาไม่คงอยู่

และไม่ได้เพิ่มพูนขึ้นในแผ่นดิน

30 เขาจะหนีไม่พ้นความมืดมน

เปลวไฟทำให้หน่อของเขาเหี่ยวแห้งไป

ลมพระโอษฐ์ของพระเจ้าจะพัดเขาปลิวไป

31 อย่าให้เขาหลอกตัวเองโดยไว้วางใจสิ่งที่ไร้ค่า

เพราะจะไม่ได้อะไรตอบแทน

32 ก่อนสิ้นอายุขัยเขาจะได้รับการคืนสนองอย่างเต็มที่

กิ่งก้านสาขาของเขาจะไม่งอกงาม

33 เขาจะเหมือนเถาองุ่นที่ผลร่วงกราวตั้งแต่ยังดิบ

เหมือนต้นมะกอกที่ดอกร่วงหล่นตั้งแต่เพิ่งผลิบาน

34 เพราะหมู่คนอธรรมนั้นจะเริศร้าง

และไฟจะเผาผลาญเต็นท์ของผู้ที่รักสินบน

35 พวกเขาตั้งท้องความเดือดร้อนและคลอดความชั่วออกมา

ท้องของเขามีแต่การหลอกลวง”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/15-04ef7a9b8f91bac845758c1e76b45f44.mp3?version_id=179—

โยบ

1 แล้วโยบตอบว่า

2 “ข้าได้ยินเรื่องแบบนี้มามากแล้ว

พวกท่านล้วนเป็นนักปลอบโยนที่แย่จริงๆ!

3 ถ้อยคำเยิ่นเย้อของท่านไม่มีจบสิ้นเลยหรือ?

อะไรหนอทำให้ท่านโต้แย้งอยู่เรื่อยไป?

4 ข้าก็พูดเหมือนท่านได้

ถ้าท่านตกอยู่ในสภาพเดียวกับข้า

ข้าก็สามารถยกคำหวานหูมาต่อว่าท่าน

แล้วก็ส่ายหน้าเย้ยท่าน

5 แต่ปากข้าจะพูดให้กำลังใจท่าน

ปลอบประโลมให้ท่านคลายทุกข์

6 “แต่แม้ข้าจะพูดไป ความเจ็บปวดของข้าก็ไม่ได้บรรเทาลง

และแม้ข้าจะนิ่งเสีย มันก็ไม่ได้หายไป

7 ข้าแต่พระเจ้า แน่ทีเดียว พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์อ่อนระโหย

ทรงทำให้ครอบครัวของข้าพระองค์ป่นปี้

8 ที่ทรงผูกมัดข้าพระองค์ก็กลายเป็นข้อยืนยันอย่างหนึ่ง

ร่างกายซูบผอมของข้าพระองค์ได้ลุกขึ้นและเป็นพยานปรักปรำข้าพระองค์

9 พระเจ้าทรงจู่โจมข้า ทรงฉีกเนื้อข้าด้วยความโกรธกริ้ว

และทรงแยกเขี้ยวใส่ข้า

ศัตรูจ้องข้าตาลุกวาว

10 ผู้คนอ้าปากเยาะเย้ยข้า

พวกเขาตบแก้มข้าด้วยความดูแคลน

และรวมหัวกันเล่นงานข้า

11 พระเจ้าทรงมอบข้าไว้กับคนอธรรม

ทรงเหวี่ยงข้าไว้ในอุ้งมือของคนชั่ว

12 ข้าอยู่มาอย่างสงบตราบจนพระองค์ทรงฉีกข้า

ทรงจับคอข้าและฟาดจนแหลกลาญ

ทรงแขวนข้าไว้เป็นเป้าของพระองค์

13 นักธนูของพระองค์รุมล้อมข้า

พระองค์ทรงทะลวงไตข้าอย่างไม่ปรานี

น้ำดีของข้าเรี่ยราดอยู่ที่พื้น

14 พระองค์ทรงระเบิดเข้าใส่ข้าครั้งแล้วครั้งเล่า

พระองค์ทรงรี่เข้าใส่ข้าเหมือนนักรบ

15 “ข้าเย็บผ้ากระสอบติดผิวหนังของข้า

และเกลือกหน้าในฝุ่นธุลี

16 หน้าของข้าแดงช้ำเพราะการร้องไห้

รอบดวงตาของข้าเป็นวงคล้ำ

17 ถึงกระนั้นมือของข้าก็สะอาดปราศจากความรุนแรง

และคำอธิษฐานของข้าก็บริสุทธิ์

18 “พื้นพสุธาเอ๋ย อย่าซ่อนเลือดของข้าไว้นะ

อย่ากลบเสียงร้องทุกข์ของข้าเลย!

19 บัดนี้พยานของข้าอยู่ในฟ้าสวรรค์

ทนายของข้าอยู่เบื้องบน

20 ผู้อ้อนวอนแทนข้าคือเพื่อนของข้า

ขณะที่ข้าหลั่งน้ำตาต่อพระเจ้า

21 ผู้นั้นช่วยวิงวอนพระเจ้าแทนมนุษย์

เหมือนเพื่อนช่วยอ้อนวอนแทนกัน

22 “อีกไม่กี่ปีข้าก็จะเดินทางไป

โดยไม่หวนคืนมาอีก

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/16-5f54fdee8ed8be8020530caeb7feebce.mp3?version_id=179—

1 จิตวิญญาณของข้าแหลกสลาย

วันคืนของข้าหดสั้นลง

หลุมฝังศพรอข้าอยู่

2 แน่ทีเดียว กลุ่มนักเยาะเย้ยรุมล้อมข้า

ตาของข้าต้องมองดูความเกลียดชังของพวกเขา

3 “ข้าแต่พระเจ้า โปรดให้ข้าพระองค์มีสิ่งค้ำประกันตามที่ทรงเรียกร้อง

ใครเล่าจะค้ำประกันให้ข้าพระองค์?

4 พระองค์ทรงปิดความคิดจิตใจของพวกเขาไว้จากความเข้าใจ

ฉะนั้นจะไม่ทรงปล่อยให้พวกเขามีชัยชนะ

5 หากคนใดปรักปรำเพื่อนเพราะเห็นแก่สินบน

ลูกหลานของเขาจะตามืดมัวไป

6 “พระเจ้าทรงกระทำให้ข้าตกเป็นขี้ปากของทุกคน

พวกเขาถ่มน้ำลายใส่หน้าข้า

7 ตาของข้ามืดมัวเพราะความทุกข์โศก

และทุกส่วนในร่างกายของข้าเป็นเพียงเงา

8 คนชอบธรรมใจหายเมื่อเห็นข้า

ผู้บริสุทธิ์ถูกปลุกขึ้นให้ต่อต้านคนอธรรม

9 แต่คนชอบธรรมจะยึดมั่นอยู่ในวิถีของตน

ผู้ที่มือสะอาดจะเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ

10 “ส่วนพวกท่านทุกคน มาสิ ลองดูอีก!

ข้าจะไม่พบสักคนที่มีปัญญาในพวกท่านเลย

11 วันคืนของข้าผ่านพ้นไป แผนการต่างๆ ของข้าป่นปี้หมด

ความปรารถนาในใจข้าย่อยยับไป

12 พวกเขาเปลี่ยนกลางคืนเป็นกลางวัน

และในความมืด พวกเขากล่าวว่า ‘ความสว่างมาใกล้แล้ว’

13 หากแดนผู้ตายเป็นที่พักพิงเดียวที่ข้าหวัง

หากข้าต้องกางที่นอนอยู่ในความมืดมิด

14 หากข้าเรียกความเน่าเปื่อยว่า ‘พ่อ’

และเรียกหนอนว่า ‘แม่’ หรือ ‘พี่สาว’

15 เมื่อนั้นความหวังของข้าอยู่ที่ไหน?

มีใครบ้างพบความหวังในตัวข้า?

16 มันจะลงสู่ประตูแห่งความตายหรือ?

จะลงไปในธุลีดินกับข้าหรือ?”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/17-fdbca5f90015bdbc58e5a41a70eab5cb.mp3?version_id=179—

บิลดัด

1 แล้วบิลดัดชาวชูอาห์ตอบว่า

2 “เมื่อใดท่านจะเลิกพูดแบบนี้?

มีเหตุผลหน่อย แล้วเราจึงมาพูดกันได้

3 ทำไมเห็นเราเป็นวัวเป็นควาย

โง่เขลาในสายตาของท่าน?

4 ท่านผู้ทำร้ายตัวเองด้วยความเกรี้ยวกราด

จะต้องให้โลกเริศร้างเพื่อท่านหรือ?

และต้องให้หินผาเคลื่อนออกไปจากที่ของมันหรือ?

5 “ตะเกียงของคนชั่วร้ายย่อมถูกดับ

เปลวไฟของเขาไม่ลุกโชน

6 ดวงสว่างในเต็นท์ของเขามืดไป

และตะเกียงข้างตัวของเขาก็ดับไป

7 ย่างก้าวที่มาดมั่นของเขาจะอ่อนล้า

แผนการของเขาย้อนกลับไปเล่นงานตัวเขาเอง

8 เขาเดินดุ่มเข้าไปในตาข่าย

และหลงเข้าไปติดกับ

9 กับดักจะงับส้นเท้าของเขา

บ่วงแร้วจะรัดเขาไว้แน่น

10 มีบ่วงแร้วซ่อนไว้ดักเขาบนพื้นดิน

มีกับดักอยู่บนเส้นทางของเขา

11 ความหวาดหวั่นจู่โจมเขาทุกด้าน

คอยเล่นงานทุกย่างก้าว

12 ความพินาศจ้องจะเขมือบเขา

ภัยพิบัติเตรียมพร้อมที่จะตะครุบเมื่อเขาล้ม

13 มันกัดกร่อนผิวหนังของเขา

ความตายเริ่มกัดกินแขนขาของเขา

14 เขาถูกลากออกมาจากเต็นท์ที่มั่นคงปลอดภัย

และถูกนำลงมายังองค์กษัตริย์แห่งความหวาดหวั่นพรั่นพรึง

15 ไฟอยู่ในเต็นท์ของเขา

กำมะถันติดไฟเกลื่อนกลาดอยู่เหนือที่พำนักของเขา

16 รากของเขาเหี่ยวเฉา

และกิ่งก้านของเขาก็แห้งไป

17 อนุสรณ์ของเขาพินาศไปจากโลก

สิ้นชื่อไปจากแผ่นดิน

18 เขาถูกขับไล่จากความสว่างไปสู่ความมืดมน

และถูกเสือกไสไล่ส่งไปจากโลก

19 เขาไม่มีลูกหลานหลงเหลืออยู่ในหมู่ชนของเขา

และไม่มีผู้รอดตายในดินแดนที่เขาเคยอยู่

20 ผู้คนทางตะวันตกต่างตื่นตระหนกในชะตากรรมของเขา

และผู้คนทางตะวันออกต่างอกสั่นขวัญแขวน

21 แน่ทีเดียว สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นในที่อาศัยของคนชั่ว

นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในที่ของคนที่ไม่รู้จักพระเจ้า”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/18-391a8fca5a5c268c2451f4285c1a1ce6.mp3?version_id=179—

โยบ

1 แล้วโยบจึงโต้ตอบว่า

2 “ท่านจะทรมานข้าไปนานแค่ไหน?

จะใช้คำพูดเชือดเฉือนข้าไปนานเท่าใด?

3 สิบครั้งแล้วนะที่ท่านตำหนิติเตียนข้า

ที่ท่านโจมตีข้าโดยไม่อาย

4 หากข้าหลงผิดไปจริงๆ

ความผิดพลาดก็เป็นเรื่องของข้าคนเดียว

5 หากท่านจะยกตนข่มข้า

และใช้ความตกต่ำของข้าปรักปรำข้า

6 ก็จงรู้เถิดว่าพระเจ้าทรงทำผิดต่อข้า

และเหวี่ยงแหของพระองค์คลุมข้าไว้

7 “ถึงแม้ข้าร้องว่า ‘ทรงทำผิดต่อข้า!’ แต่ก็ไม่มีคำตอบ

แม้ข้าร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็ไม่ได้รับความยุติธรรม

8 พระเจ้าทรงปิดกั้นหนทางของข้า ข้าจึงผ่านไปไม่ได้

พระองค์ทรงคลุมทางของข้าไว้ในความมืด

9 พระเจ้าทรงริบศักดิ์ศรีของข้าไป

ทรงถอดมงกุฎจากศีรษะของข้า

10 พระองค์ทรงทำลายข้าทุกด้านจนย่อยยับ

ทรงขุดรากถอนโคนความหวังของข้าไปเหมือนถอนต้นไม้

11 พระพิโรธของพระองค์เผาผลาญข้า

ทรงถือว่าข้าเป็นศัตรูของพระองค์

12 กองกำลังของพระองค์ดาหน้าเข้ามา

สร้างเชิงเทินเข้าประชิดข้า และตั้งค่ายล้อมเต็นท์ของข้า

13 “พระองค์ทรงให้พี่น้องห่างเหินข้า

คนสนิทชิดเชื้อก็กลายเป็นคนแปลกหน้า

14 ญาติของข้าจากไป

เพื่อนฝูงก็ลืมข้า

15 แขกเหรื่อและคนรับใช้ถือว่าข้าเป็นคนแปลกหน้า

และมองว่าข้าเป็นคนต่างด้าว

16 ข้าเรียกคนใช้ของข้า แต่เขาไม่ตอบ

แม้ข้าจะอ้อนวอนเขา

17 ลมหายใจของข้าเป็นที่รังเกียจของภรรยา

ตัวข้าเป็นที่เกลียดชังของพี่น้องของข้าเอง

18 แม้แต่เด็กเล็กๆ ก็ดูหมิ่นเหยียดหยามข้า

เมื่อข้าปรากฏตัว พวกเขาก็หัวเราะเยาะ

19 เพื่อนสนิททุกคนพากันขยะแขยงข้า

บรรดาผู้ที่ข้ารักก็กลายเป็นศัตรูกับข้า

20 ข้าเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก

ข้าเฉียดใกล้ความตายแค่เส้นยาแดง

21 “เพื่อนเอ๋ย! สงสารข้าเถิด

เพราะพระหัตถ์ของพระเจ้าเล่นงานข้าแล้ว

22 ทำไมหนอพวกท่านถึงต้องไล่ล่าตัวข้าเหมือนอย่างที่พระเจ้าทรงกระทำ?

จะแล่เนื้อเถือหนังของข้าไม่เลิกราเลยหรือ?

23 “อยากให้บันทึกถ้อยคำของข้าไว้

เขียนไว้ในหนังสือม้วน

24 ใช้เครื่องมือเหล็กจารึกไว้บนแผ่นตะกั่ว

หรือสลักลงบนศิลาให้ถาวรเป็นนิตย์!

25 ข้ารู้ว่าพระผู้ไถ่ของข้าทรงพระชนม์อยู่

และรู้ว่าในที่สุดพระองค์จะประทับยืนบนแผ่นดินโลก

26 และหลังจากที่ผิวหนังของข้าถูกทำลายไป

แต่ในกายนี้ข้ายังจะเห็นพระเจ้า

27 ข้าเองจะเห็นพระเจ้ากับตา

ไม่ใช่คนอื่น

จิตใจของข้าโหยหาอยู่ภายใน!

28 “หากท่านว่า ‘เราจะเล่นงานเขาให้อยู่หมัด

เพราะต้นตอปัญหาอยู่ที่เขา’

29 ท่านเองก็ควรจะกลัวดาบนั้น

เพราะพระพิโรธจะนำดาบมาลงโทษท่าน

แล้วท่านจะรู้ว่าการพิพากษานั้นมีอยู่”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/19-20c295591aea9c1c890575d0e382ab93.mp3?version_id=179—

โศฟาร์

1 แล้วโศฟาร์ชาวนาอามาห์ตอบว่า

2 “ความคิดว้าวุ่นของข้าทำให้ข้าไม่สบายใจอย่างยิ่ง

มันเร่งเร้าให้ข้าตอบท่าน

3 ข้าได้ฟังคำติเตียนซึ่งสบประมาทข้า

และความเข้าใจดลใจให้ข้าตอบ

4 “ท่านย่อมรู้ว่าเป็นมาอย่างไรตั้งแต่เก่าก่อน

เมื่อมนุษย์ถูกสร้างขึ้นมาในโลก

5 คือความเบิกบานใจของคนชั่วร้ายนั้นสั้น

ความชื่นชมยินดีของคนอธรรมนั้นคงอยู่ชั่วครู่เดียว

6 แม้ความอหังการของเขาจะขึ้นไปถึงฟ้าสวรรค์

และหัวของเขาสูงจรดเมฆ

7 เขาก็จะพินาศไปนิรันดร์เหมือนอุจจาระของเขาเอง

ผู้ที่เคยเห็นเขาจะฉงนว่า ‘เขาไปไหนแล้ว?’

8 เขาลับหายไปเหมือนความฝัน ไม่มีใครพบเห็นอีก

ถูกขจัดไปเหมือนนิมิตในยามค่ำคืน

9 ตาที่เคยเห็นเขาจะไม่เห็นเขาอีก

ถิ่นของเขาจะไม่พานพบเขาอีกเลย

10 ลูกหลานของเขาจะต้องชดใช้ให้คนยากจน

มือของเขาเองต้องคืนทรัพย์สินของตน

11 พลังแห่งวัยฉกรรจ์ซึ่งเต็มล้นในกระดูกของเขา

จะนอนลงกับเขาในฝุ่นธุลี

12 “แม้ความชั่วร้ายจะหวานละมุนอยู่ในปาก

และเขาอมมันไว้ใต้ลิ้น

13 แม้เขาจะไม่อยากให้มันหมดไป

และขออมไว้ในปาก

14 แต่อาหารของเขาจะกลับบูดเปรี้ยวในท้อง

กลายเป็นเหมือนพิษงูร้ายในตัวเขา

15 เขาจะคายทรัพย์สมบัติที่เขากลืนลงไป

พระเจ้าจะให้ท้องของเขาสำรอกมันออกมา

16 เขาจะดูดพิษงูเห่า

และตายด้วยเขี้ยวงู

17 เขาจะไม่ได้ลิ้มรสน้ำผึ้งและน้ำนม

ซึ่งหลั่งไหลเหมือนแม่น้ำลำธาร

18 เขาต้องคืนสิ่งที่ตนตรากตรำทำมาทั้งที่ยังไม่ได้กิน

เขาจะไม่ได้ชื่นชมผลกำไรจากการค้าของเขา

19 เพราะเขาได้กดขี่ข่มเหงคนยากจนและทำให้พวกเขาหมดเนื้อหมดตัว

ทั้งยังยึดบ้านที่ตัวเขาเองไม่ได้ปลูกสร้าง

20 “แน่นอน ไม่ว่าเขาจะมีมากเท่าใด เขาก็จะละโมบไม่มีที่สิ้นสุด

ทรัพย์สมบัติช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย

21 ไม่มีอะไรเหลือให้เขากลืนกินอีก

ความมั่งคั่งของเขาจะไม่จีรังยั่งยืน

22 แม้ขณะที่มีพร้อมทุกสิ่ง ความทุกข์ก็จู่โจมเขา

ความลำเค็ญเหลือแสนจะเล่นงานเขา

23 เมื่อเขากินจนเต็มท้อง

พระเจ้าจะส่งพระพิโรธมาเผาผลาญเขา

และฟาดกระหน่ำเขา

24 แม้เขาจะหลบหลีกจากอาวุธเหล็ก

ก็จะถูกทิ่มแทงด้วยลูกศรทองสัมฤทธิ์

25 เขาจะกระชากลูกศรออกจากหลัง

ดึงปลายศรคมกริบจากตับของเขา

ความหวาดหวั่นขวัญผวาจะเกิดแก่เขา

26 ทรัพย์สมบัติของเขาจะสูญหายไปในความมืด

ไฟแผดกล้าจะเผาผลาญเขา

ทำลายล้างทุกสิ่งที่เหลืออยู่ในเต็นท์ของเขา

27 ฟ้าสวรรค์จะเปิดโปงความผิดของเขา

และโลกจะเป็นพยานปรักปรำเขา

28 ทรัพย์สมบัติในบ้านของเขาจะถูกพัดพาไป

ในวันแห่งพระพิโรธของพระเจ้า

29 นี่คือชะตากรรมที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้ให้คนชั่วร้าย

เป็นมรดกที่พระเจ้าทรงเตรียมไว้สำหรับเขา”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/20-8b1de2edaf35c4fb6b3c132ebe50a4a2.mp3?version_id=179—