Categories
เยเรมีย์

เยเรมีย์ 50

พระดำรัสเกี่ยวกับบาบิโลน

1 พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งตรัสผ่านผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์เกี่ยวกับบาบิโลนและดินแดนของชาวบาบิโลนความว่า

2 “จงป่าวร้องและประกาศในหมู่ประชาชาติ

จงชูธงขึ้นประกาศออกไป

อย่าปิดบังเลย แต่จงกล่าวว่า

‘บาบิโลนจะถูกยึด

เบลจะอับอายขายหน้า

มาร์ดุคจะหวาดหวั่นขวัญผวา

เทวรูปของบาบิโลนจะอัปยศอดสู

และอกสั่นขวัญแขวน’

3 ชนชาติหนึ่งจากทางเหนือจะมาโจมตีบาบิโลน

ทำให้ดินแดนนั้นถูกทิ้งร้าง

ไม่มีใครอาศัยอยู่

ทั้งคนและสัตว์จะหนีเตลิดไปหมด”

4 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า

“ในเวลานั้น ชนอิสราเอลและยูดาห์

จะร่วมกันแสวงหาพระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกเขาด้วยน้ำตานองหน้า

5 พวกเขาจะถามทาง

และมุ่งหน้ามายังศิโยน

พวกเขาจะเข้ามาผูกพันกับองค์พระผู้เป็นเจ้า

โดยพันธสัญญานิรันดร์

ซึ่งจะไม่ถูกลืมเลือน

6 “ประชากรของเราเป็นแกะหลงทาง

คนเลี้ยงของพวกเขาได้พาพวกเขาให้หลงเตลิดไป

และเป็นเหตุให้พวกเขาร่อนเร่อยู่บนภูเขา

พวกเขาซัดเซพเนจรไปเหนือภูเขาและเนินเขา

และลืมถิ่นที่พำนักของตน

7 ผู้ใดพบพวกเขาก็ขย้ำกิน

ศัตรูของพวกเขากล่าวว่า ‘เราไม่ผิด

เพราะพวกเขาทำบาปต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นทุ่งหญ้าที่แท้จริงของพวกเขา

องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นความหวังของบรรพบุรุษของพวกเขา’

8 “จงหนีจากบาบิโลน

จงออกจากดินแดนของชาวบาบิโลนเถิด

และจงเป็นเหมือนแพะนำฝูง

9 เพราะเราจะเร่งเร้ากองทัพพันธมิตรของชนชาติใหญ่ๆ จากทางเหนือ

มาสู้รบกับบาบิโลน

พวกเขาจะเข้าประจำที่ต่อสู้กับมัน

บาบิโลนจะถูกยึดโดยคนจากทางเหนือ

ลูกศรของพวกเขาเหมือนนักรบชำนาญศึก

ออกรบคราใดไม่เคยกลับไปมือเปล่า

10 ดังนั้นบาบิโลนจะถูกปล้น

และโจรทุกคนได้ของมากมาย”

องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

11 “เพราะเจ้าผู้ปล้นกรรมสิทธิ์ของเรา

กระหยิ่มลิงโลด

เพราะเจ้าร่าเริงอย่างวัวสาวย่ำนวดเมล็ดข้าว

และส่งเสียงร้องอย่างม้าตัวผู้

12 มารดาของเจ้าจะอับอายขายหน้ายิ่งนัก

ผู้ให้กำเนิดเจ้าจะอัปยศอดสู

กลายเป็นผู้ต่ำต้อยที่สุดในหมู่ประชาชาติ

เป็นถิ่นกันดาร เป็นทะเลทรายอันแห้งผาก

13 เนื่องด้วยพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า

บาบิโลนจะกลายเป็นถิ่นร้างไม่มีคนอยู่อาศัย

ทุกคนที่ผ่านไปมาจะตะลึงและเย้ยหยัน

เนื่องจากบาดแผลทั้งหมดของมัน

14 “พวกเจ้าผู้โก่งธนู

จงเข้าประจำที่ล้อมรอบบาบิโลน

ระดมยิงมัน! ไม่ต้องออมลูกศร

เพราะมันได้ทำบาปต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า

15 จงโห่ร้องเข้าใส่บาบิโลนทุกด้าน!

มันยอมแพ้ หอคอยต่างๆ พังทลาย

กำแพงพังลง

เพราะนี่เป็นการแก้แค้นขององค์พระผู้เป็นเจ้า

จงแก้แค้นบาบิโลน

จงทำกับบาบิโลนเหมือนที่มันเคยทำแก่ชาติอื่นๆ

16 จงตัดผู้หว่าน

และผู้เก็บเกี่ยวซึ่งถือเคียวออกจากบาบิโลน

ให้ทุกคนกลับไปหาพี่น้องร่วมชาติของตน

ให้ทุกคนหนีไปยังบ้านเกิดเมืองนอน

เพราะดาบของผู้กดขี่ข่มเหง

17 “อิสราเอลเป็นฝูงแกะที่กระจัดกระจาย

ซึ่งสิงโตได้ไล่หนีกระเจิง

รายแรกที่ขย้ำเขา

คือกษัตริย์อัสซีเรีย

ล่าสุดผู้ที่บดขยี้กระดูกของเขา

คือกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน”

18 ฉะนั้นพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า

“เราจะลงโทษกษัตริย์บาบิโลนและดินแดนของเขา

เหมือนที่เราได้ลงโทษกษัตริย์อัสซีเรีย

19 ส่วนอิสราเอล เราจะนำพวกเขากลับคืนสู่ทุ่งหญ้าของเขาเอง

พวกเขาจะกินหญ้าบนภูเขาคารเมลและบาชาน

พวกเขาจะอิ่มเอม

บนภูเขาเอฟราอิมและในกิเลอาด”

20 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า

“ในครั้งนั้น

จะมีการเสาะหาความผิดของอิสราเอล

แต่ไม่พบเลย

และจะมีการเสาะหาบาปทั้งหลายของยูดาห์

แต่ไม่พบเลย

เพราะเราจะอภัยโทษชนหยิบมือที่เหลือซึ่งเราไว้ชีวิต

21 “จงโจมตีดินแดนเมราธาอิม

และผู้คนในเปโขด

ตามล่า ฆ่าทิ้ง และทำลายล้างให้หมด”

องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

“จงทำทุกสิ่งตามที่เราสั่งไว้

22 มีเสียงโห่ร้องออกศึกในดินแดน

เสียงหายนะใหญ่หลวง!

23 ค้อนซึ่งทุบโลกทั้งโลก

ก็แหลกลาญป่นปี้

บาบิโลนถูกทิ้งร้างอย่างสิ้นเชิง

ในหมู่ประชาชาติ!

24 บาบิโลนเอ๋ย เราวางกับดักเจ้าไว้

และเจ้าก็ติดกับก่อนจะรู้ตัว

เจ้าถูกจับได้

เพราะเจ้าต่อสู้ขัดขืนองค์พระผู้เป็นเจ้า

25 องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงเปิดคลังสรรพาวุธของพระองค์

และนำอาวุธแห่งพระพิโรธออกมา

เพราะพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดทรงมีพระราชกิจที่จะกระทำ

ในดินแดนของชาวบาบิโลน

26 จงยกกำลังต่อสู้บาบิโลนจากแดนไกล

จงทำลายยุ้งฉางของมันเสีย

จงกองมันไว้เหมือนกองเมล็ดข้าว

จงทำลายล้างมันอย่างสิ้นเชิง

และอย่าให้มีใครหลงเหลืออยู่

27 จงฆ่าวัวหนุ่มของมันให้หมด

ต้อนพวกมันไปโรงเชือด!

วิบัติแก่พวกเขา! เพราะถึงเวลาของพวกเขาแล้ว

เวลาที่พวกเขาจะถูกลงโทษ

28 จงฟังเสียงผู้ลี้ภัยและผู้อพยพจากบาบิโลน

ที่ป่าวร้องในศิโยน

ว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราได้ทรงแก้แค้นอย่างไร

ทรงแก้แค้นให้พระวิหารของพระองค์อย่างไร

29 “จงเรียกพลธนูมาต่อสู้กับบาบิโลน

บรรดาผู้โก่งคันศร

จงมาตั้งค่ายล้อมบาบิโลนไว้

อย่าให้มีใครหนีรอดไปได้

จงตอบแทนมันให้สาสม

จงทำกับมันเหมือนที่มันเคยทำไว้

เพราะบาบิโลนได้ลบหลู่พระยาห์เวห์

องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล

30 ฉะนั้นชายหนุ่มของบาบิโลนจะล้มลงกลางถนน

และทหารทุกคนจะถูกทำให้เงียบเสียงในวันนั้น”

องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

31 “ดูเถิด เราสู้กับเจ้า คนหยิ่งจองหองเอ๋ย”

องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น

“เพราะวันเวลาของเจ้านั้นได้มาถึงแล้ว

เวลาที่เจ้าจะถูกลงโทษ

32 คนหยิ่งจองหองจะสะดุดล้มลง

และจะไม่มีใครช่วยพยุงเขาขึ้นมา

เราจะจุดไฟในเมืองต่างๆ ของบาบิโลน

ไฟนี้จะเผาผลาญทุกคนที่อยู่รอบเมือง”

33 พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า

“ชาวอิสราเอลถูกกดขี่ข่มเหง

และชาวยูดาห์ก็เช่นกัน

บรรดาคนที่จับเขาไปเป็นเชลยก็กุมตัวเขาไว้แน่น

ไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาไป

34 แต่พระผู้ไถ่ของพวกเขานั้นเข้มแข็ง

พระนามของพระองค์คือ พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์

พระองค์จะทรงแก้คดีของเขาอย่างแข็งขัน

เพื่อจะทรงนำการพักสงบมาสู่ดินแดนของพวกเขา

และนำความวุ่นวายมายังชาวบาบิโลน”

35 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า

“ให้ดาบฟาดฟันชาวบาบิโลน

ฟาดฟันผู้คนในบาบิโลน

และให้ดาบฟาดฟันขุนนางและปราชญ์ของบาบิโลน!

36 ให้ดาบฟาดฟันผู้เผยพระวจนะเท็จ!

พวกเขาจะกลายเป็นคนโง่เขลา

ให้ดาบฟาดฟันนักรบ!

พวกเขาจะเต็มไปด้วยความอกสั่นขวัญแขวน

37 ให้ดาบฟาดฟันเหล่าม้าและรถม้าศึก

และฟาดฟันคนต่างชาติทั้งปวงในกองทัพของเขา!

พวกเขาจะกลายเป็นเหมือนผู้หญิง

ให้ดาบฟาดฟันทรัพย์สมบัติของบาบิโลน!

สิ่งเหล่านั้นจะถูกปล้นชิง

38 ให้ความแห้งแล้งมาเหนือห้วงน้ำทั้งหลายของมัน!

พวกมันจะได้เหือดแห้ง

เพราะดินแดนนั้นเต็มไปด้วยรูปเคารพ

และผู้คนก็คลั่งไคล้ไปกับพระต่างๆ

39 “สัตว์ทะเลทรายและสุนัขจิ้งจอกจะอาศัยอยู่ที่นั่น

และนกเค้าแมวจะอยู่ที่นั่น

จะไม่มีผู้คนอาศัยอยู่อีก

ตลอดทุกชั่วอายุ

40 ดังที่พระเจ้าได้ล้มล้างเมืองโสโดมและโกโมราห์

พร้อมทั้งเมืองใกล้เคียง”

องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

“ดังนั้นจะไม่มีใครอยู่ที่นั่น

จะไม่มีผู้ใดตั้งถิ่นฐานในเมืองนั้น

41 “ดูเถิด กองทัพจะมาจากทางเหนือ

ชนชาติยิ่งใหญ่และกษัตริย์หลายองค์

กำลังถูกเร่งเร้าจากทุกมุมโลก

42 พวกเขามีทั้งธนูและหอก

โหดเหี้ยมและไร้ความเมตตา

เสียงควบม้าของพวกเขา

เหมือนเสียงทะเลคำราม

พวกเขายกกระบวนทัพมาเพื่อโจมตีเจ้า

ธิดาแห่งบาบิโลนเอ๋ย

43 กษัตริย์บาบิโลนได้ยินรายงานข่าว

พระหัตถ์ก็หมดแรง

ความทุกข์ร้าวรานจู่โจมจับพระทัย

เจ็บปวดรวดร้าวดั่งผู้หญิงที่กำลังคลอดลูก

44 เราจะขับไล่บาบิโลนออกจากดินแดน

ในชั่วพริบตา

ดุจสิงโตออกมาจากพงไพรแห่งจอร์แดนสู่ทุ่งหญ้าอันอุดมสมบูรณ์

ใครคือผู้ที่เราเลือกสรรแต่งตั้งเพื่อการนี้?

ผู้ใดเสมอเหมือนเราและใครจะท้าทายเราได้?

คนเลี้ยงแกะหน้าไหนจะยืนต้านทานเราได้?”

45 ฉะนั้นจงฟังแผนการที่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะจัดการกับบาบิโลน

สิ่งที่พระองค์ทรงดำริไว้สำหรับดินแดนของชาวบาบิโลน

ลูกอ่อนในฝูงจะถูกลากไป

พระองค์จะทรงทำลายทุ่งหญ้าของพวกเขาจนหมดสิ้น เพราะตัวพวกเขาเอง

46 ทั่วโลกจะสั่นสะท้าน เมื่อได้ยินเสียงบาบิโลนล่มสลาย

เสียงร้องของชาวบาบิโลนจะดังก้องในหมู่ประชาชาติ

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JER/50-2e5dfbb7a4f0388ac6372f060aaf43df.mp3?version_id=179—

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *