Month: February 2020

1 “ร่ำร้องไปเถิด แต่ใครเล่าจะตอบท่าน?

ท่านจะหันหน้าไปหาเทพเจ้าองค์ไหน?

2 คนโง่ตายเพราะโทสะจริต

ความอิจฉาริษยาเข่นฆ่าคนเขลา

3 ข้าเองเคยเห็นคนโง่สร้างตัวเป็นหลักเป็นฐาน

แต่ทันใดนั้นบ้านของเขาก็ถูกสาปแช่ง

4 ลูกหลานของเขาอยู่อย่างไร้ความปลอดภัย

และถูกคาดคั้นในศาลโดยไม่มีใครปกป้อง

5 พืชผลของเขาถูกคนหิวโหยผลาญหมด

แม้แต่ที่ขึ้นในพงหนามก็หมดสิ้น

ทรัพย์สินของเขาถูกคนกระหายฉกฉวยไป

6 เพราะความทุกข์ไม่ได้ผุดขึ้นมาจากดิน

ความเดือดร้อนไม่ได้งอกขึ้นจากพื้น

7 แต่คนเราเกิดมาเพื่อความทุกข์ยาก

เหมือนประกายไฟย่อมพุ่งขึ้นฟ้า

8 “หากเป็นข้า ข้าจะวิงวอนต่อพระเจ้า

ข้าจะนำเรื่องราวของข้าร้องทูลต่อพระองค์

9 พระองค์ทรงกระทำการอัศจรรย์

ที่เกินการหยั่งรู้และเหลือคณานับ

10 พระองค์ทรงให้ฝนตกลงมาบนโลก

ทรงส่งน้ำเข้ามาในท้องทุ่ง

11 ทรงเชิดชูผู้ที่ต่ำต้อย

และทรงยกชูผู้คร่ำครวญขึ้นสู่สวัสดิภาพ

12 พระองค์ทรงขัดขวางแผนการของคนเจ้าเล่ห์

เพื่อการงานของเขาจะไม่สำเร็จ

13 พระองค์ทรงจับคนฉลาดด้วยเล่ห์เหลี่ยมของเขาเอง

และทรงล้มแผนการของคนชั่ว

14 ความมืดมนมาเหนือเขาในยามกลางวัน

กลางวันแสกๆ เขาคลำสะเปะสะปะเหมือนอยู่ในยามกลางคืน

15 พระเจ้าทรงช่วยผู้ยากไร้จากวาจาเชือดเฉือนของพวกเขา

ทรงกู้เขาจากอุ้งมือของผู้มีอิทธิพล

16 ดังนั้นคนยากจนยังมีความหวัง

และความอยุติธรรมก็เป็นฝ่ายปิดปากเงียบ

17 “ความสุขมีแก่ผู้ที่พระเจ้าทรงตักเตือน

ฉะนั้นอย่าดูหมิ่นการตีสั่งสอนขององค์ทรงฤทธิ์

18 เพราะพระองค์ทรงทำให้เป็นแผล แต่ก็ทรงสมานรอยแผล

พระองค์ทรงทำให้บาดเจ็บ แต่ก็ทรงรักษาให้หาย

19 พระองค์จะทรงกอบกู้ท่านจากอันตรายหกครั้ง

แม้จะมีครั้งที่เจ็ดก็ไม่อาจทำอันตรายท่านได้

20 พระองค์จะทรงช่วยท่านให้พ้นจากความตายในยามกันดารอาหาร

และจากคมดาบในยามสงคราม

21 ท่านจะได้รับการปกป้องจากคำนินทาว่าร้าย

และไม่จำเป็นต้องหวั่นกลัวเมื่อความพินาศมาถึง

22 ท่านจะยิ้มเยาะให้แก่ความพินาศและการกันดารอาหาร

และไม่ต้องหวาดกลัวสัตว์ร้าย

23 ท่านจะผูกมิตรกับก้อนหินในทุ่งนา

และหมู่สัตว์ป่าจะญาติดีกับท่าน

24 ท่านจะมั่นใจว่าเต็นท์ของท่านมั่นคงปลอดภัย

ตรวจดูทรัพย์สินก็ไม่มีอะไรขาดหาย

25 ท่านจะได้ทราบว่าลูกหลานของท่านจะมีมากมาย

และพงศ์พันธุ์ของท่านจะมีมากมายเหมือนหญ้าบนแผ่นดินโลก

26 แม้มาถึงหลุมฝังศพ ท่านก็ยังแข็งแรง

เหมือนฟ่อนข้าวที่เก็บเกี่ยวตามฤดูกาล

27 “เราได้ตรวจสอบสิ่งเหล่านี้ก็พบว่าเป็นความจริง

ฉะนั้นท่านเองโปรดรับฟังและนำไปปฏิบัติเถิด”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/5-ee4f57a502e0af620a18ab22ef8dec91.mp3?version_id=179—

โยบ

1 แล้วโยบตอบว่า

2 “อยากให้ชั่งดูความทุกข์ร้อนของข้า

และเอาความลำเค็ญทั้งหมดของข้าขึ้นตราชู!

3 แน่นอนว่ามันจะหนักยิ่งกว่าเม็ดทรายในทะเล

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ข้าได้พูดอย่างวู่วาม

4 ลูกศรขององค์ทรงฤทธิ์ฝังอยู่ในข้า

ยาพิษที่อาบไว้ซึมซาบวิญญาณของข้า

ความหวาดหวั่นที่พระเจ้าส่งมาประดังเข้าใส่ข้า

5 มีหรือที่ลาป่าจะร้องเมื่อมีหญ้า?

มีหรือที่วัวจะส่งเสียงเมื่อมีอาหารกิน?

6 จะกินอาหารที่จืดชืดโดยไม่เหยาะเกลือได้หรือ?

ไข่ขาวดิบๆ จะมีรสชาติอะไร?

7 ข้าไม่ยอมแตะต้องอาหารแบบนั้นหรอก

เพราะทำให้ข้าเอือม

8 “โอ ขอให้ข้าได้ตามที่ทูลขอเถิด

ขอพระเจ้าโปรดประทานตามที่ข้าหวังไว้

9 คือขอให้พระเจ้าทรงขยี้ข้า

ขอทรงคลายพระหัตถ์ที่กำข้าไว้ แล้วปล่อยให้ข้าถูกตัดขาดไป!

10 อย่างน้อยข้าก็ยังมีข้อปลอบใจ

และยินดีขณะเจ็บปวดแสนสาหัส

ว่าข้าไม่ได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์บริสุทธิ์

11 “ข้าเอากำลังจากไหนหนอจึงยังมีความหวังอยู่?

ข้ามีความคาดหมายอะไรหนอถึงทนอยู่ได้?

12 กำลังของข้าแข็งแกร่งดั่งหินผาหรือ?

เนื้อของข้าเป็นทองสัมฤทธิ์หรือ?

13 ข้ายังมีกำลังจะช่วยเหลือตัวเองได้หรือ

ในเมื่อความสำเร็จมลายไปจากข้าแล้ว?

14 “ถึงแม้ว่าคนสิ้นหวังจะหมดความยำเกรงองค์ทรงฤทธิ์

แต่เขายังสมควรจะได้รับความเห็นอกเห็นใจจากเพื่อนฝูง

15 แต่ข้าพึ่งพวกท่านที่เป็นเสมือนพี่น้องของข้าไม่ได้เลย เหมือนสายน้ำที่ไหลๆ หยุดๆ

เหมือนลำธารที่ไหลล้น

16 ซึ่งขุ่นดำและเอ่อล้น

เพราะน้ำแข็งและหิมะละลาย

17 แต่ยามแห้งแล้งกลับหยุดไหล

และเมื่ออากาศร้อนระอุกลับแห้งผาก

18 กองคาราวานหันออกจากเส้นทางของเขา

เข้าไปในแดนกันดารแล้วก็พินาศ

19 กองคาราวานของเหล่าพ่อค้าเร่จากเทมาและเชบา

เสาะหาน้ำด้วยความหวัง

20 พวกเขาทุกข์เพราะหวังไว้มาก

ครั้นมาถึงกลับต้องผิดหวัง

21 ท่านก็เป็นเช่นนั้น พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าไม่ได้ช่วยเหลืออะไร

พอเห็นสิ่งที่น่าขยะแขยงท่านก็ขยาดกลัว

22 ข้าเคยเอ่ยปากหรือว่า ‘ขออะไรให้ข้าบ้าง

ขอไถ่ข้าด้วยทรัพย์สินของท่าน

23 หรือขอช่วยข้าจากมือของศัตรู

ขอไถ่ข้าจากอุ้งมือของคนอำมหิต’?

24 “สอนข้าเถิด แล้วข้าจะนิ่งสงบ

ชี้แจงมาสิว่าข้าผิดตรงไหน

25 คำพูดจริงใจช่างน่าเจ็บปวดจริงนะ!

แต่คำโต้แย้งของท่านพิสูจน์อะไรได้?

26 ท่านจงใจจะแก้คำพูดของข้า

และทำราวกับว่าถ้อยคำของคนสิ้นหวังเป็นเหมือนสายลมหรือ?

27 พวกท่านถึงกับจับฉลากเลือกลูกกำพร้าพ่อ

และขายเพื่อน

28 “แต่บัดนี้ โปรดเมตตาดูข้าเถิด

ข้าจะโกหกท่านซึ่งๆ หน้าหรือ?

29 หยุดเหมาว่าข้าผิดเสียทีเถิด อย่าอยุติธรรมนักเลย

ขอให้ทบทวนดูเพราะข้าชอบธรรม

30 ข้ากล่าวสิ่งชั่วร้ายอันใดหรือ?

ปากของข้าแยกแยะความชั่วไม่ได้หรือ?

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/6-3b0e0c2ca4e1aa7923ad75b2d4d3bec1.mp3?version_id=179—

1 “มนุษย์ไม่ต้องดิ้นรนตรากตรำในโลกเหมือนทหารที่ถูกเกณฑ์หรอกหรือ?

ชีวิตของเขาไม่เหมือนชีวิตลูกจ้างหรอกหรือ?

2 เหมือนทาสที่ใฝ่หายามเย็นหลังเลิกงาน

เหมือนลูกจ้างตั้งตารอเวลารับค่าจ้าง

3 ข้าก็เช่นกัน ได้รับส่วนปีเดือนอันไร้ผล

ได้รับคืนวันอันทุกข์ลำเค็ญ

4 เมื่อข้านอนลงข้าก็คิดว่า ‘อีกนานไหมกว่าจะได้ตื่น?’

ค่ำคืนช่างยืดยาวจริงๆ ข้านอนกระสับกระส่ายจนรุ่งสาง

5 ร่างของข้าเต็มไปด้วยหนอนและแผลตกสะเก็ด

ผิวหนังของข้าปริแตกและกลัดหนอง

6 “ชีวิตของข้าผ่านไปเร็วกว่ากระสวยของช่างทอ

แล่นไปสู่จุดจบอย่างสิ้นหวัง

7 ข้าแต่พระเจ้า โปรดระลึกว่าชีวิตของข้าพระองค์นั้นเพียงอึดใจเดียว

ตาของข้าพระองค์จะไม่เห็นความสุขอีก

8 ตาของผู้ที่เห็นข้าพระองค์ตอนนี้ ต่อไปก็จะไม่เห็นอีกแล้ว

พระองค์จะทอดพระเนตรหาข้าพระองค์ แต่ข้าพระองค์ไม่อยู่เสียแล้ว

9 เหมือนเมฆสลายตัวและลับหายไป

คนที่ลงไปยังหลุมฝังศพก็ไม่หวนคืนมาอีก

10 เขาจะไม่มีวันได้กลับบ้านอีกเลย

เขาจะไม่เป็นที่รู้จักในแถบนั้นอีก

11 “ฉะนั้นข้าพระองค์จะไม่นิ่งอยู่

ข้าพระองค์จะพูดออกมาด้วยความทุกข์ระทมใจ

ข้าพระองค์จะพร่ำบ่นด้วยความขมขื่นในดวงวิญญาณ

12 ข้าพระองค์เป็นทะเลหรือสัตว์ร้ายแห่งห้วงลึกกระนั้นหรือ

พระองค์จึงทรงวางยามเฝ้าข้าพระองค์ไว้?

13 เมื่อข้าพระองค์คิดว่าการนอนหลับจะช่วยปลอบใจ

และฟูกนุ่มๆ จะทำให้ข้าพระองค์คลายทุกข์ที่พร่ำบ่นถึงอยู่

14 ถึงกระนั้นพระองค์ก็ยังเขย่าขวัญข้าพระองค์ด้วยความฝัน

ทำให้ข้าพระองค์หวาดหวั่นด้วยนิมิตต่างๆ

15 ดังนั้นให้ข้าพระองค์อึดอัดใจและตายไป

ยังดีกว่าอยู่ในร่างกายอย่างนี้ต่อไป

16 ข้าพระองค์เบื่อหน่ายชีวิต ข้าพระองค์ไม่ขออยู่ค้ำฟ้า

โปรดทิ้งข้าพระองค์ไว้ตามลำพังเพราะวันเวลาของข้าพระองค์ไม่มีความหมาย

17 “มนุษย์นั้นสำคัญไฉนหนอ

พระองค์จึงเอาพระทัยใส่เขาขนาดนั้น?

18 ที่พระองค์จะต้องตรวจตราเขาอยู่ทุกเช้า

และทดสอบเขาอยู่ทุกขณะ

19 พระองค์จะทรงหันไปทางอื่น

หรือปล่อยข้าพระองค์ไว้ตามลำพังแม้สักครู่เดียวไม่ได้เลยหรือ?

20 ข้าแต่พระเจ้าผู้ทรงเฝ้าดูมนุษยชาติ

หากข้าพระองค์ได้ทำบาป ข้าพระองค์ได้ทำอะไรต่อพระองค์เล่า?

เหตุใดทรงกระทำให้ข้าพระองค์ตกเป็นเป้าของพระองค์?

และทำให้ชีวิตข้าพระองค์เป็นภาระแก่พระองค์?

21 ทำไมหนอพระองค์จึงไม่อภัยความผิดพลั้ง

และยกโทษบาปของข้าพระองค์?

ในเมื่ออีกไม่นานข้าพระองค์ก็จะนอนลงกลางธุลีดิน

พระองค์จะทรงเสาะหาข้าพระองค์ แต่ข้าพระองค์ไม่อยู่เสียแล้ว”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/7-880a43cc76efb3105d200842f3c312ff.mp3?version_id=179—

บิลดัด

1 บิลดัดชาวชูอาห์โต้ตอบโยบว่า

2 “ท่านจะพูดเช่นนี้ไปอีกนานเท่าใด

ถ้อยคำของท่านเป็นดั่งพายุบุแคม

3 พระเจ้าทรงบิดเบือนความยุติธรรมหรือ?

องค์ทรงฤทธิ์บิดเบือนความถูกต้องหรือ?

4 หากบุตรหลานของท่านทำบาปต่อพระองค์

พระองค์ก็ทรงลงโทษพวกเขา

5 แต่ถ้าท่านหมายพึ่งพระเจ้า

ทูลวิงวอนองค์ทรงฤทธิ์

6 หากท่านบริสุทธิ์และชอบธรรม

พระองค์จะทรงลุกขึ้นเพื่อท่าน

แล้วนำท่านคืนสู่ฐานะอันสมควรแก่ท่าน

7 ถึงแม้ว่าท่านจะเริ่มต้นด้วยสิ่งเล็กน้อย

อนาคตของท่านก็ยังจะเจริญรุ่งเรือง

8 “จงถามคนรุ่นก่อนดู

แล้วท่านจะค้นพบสิ่งที่บรรพบุรุษได้เรียนรู้

9 เพราะเราเพิ่งเกิดมาเมื่อวานนี้เท่านั้น และไม่รู้อะไร

และวันเวลาของเราในโลกนี้ก็เป็นเพียงเงา

10 บรรพบุรุษจะไม่บอกกล่าวเล่าสอนหรือ?

จะไม่พูดให้ท่านฟังจากความเข้าใจของพวกเขาหรอกหรือ?

11 ต้นกกจะขึ้นงามในที่ซึ่งไม่มีห้วยหนองคลองบึงหรือ?

ต้นอ้อจะอยู่ได้โดยปราศจากน้ำหรือ?

12 และทั้งๆ ที่พวกมันยังงอกงาม ไม่มีใครมาตัด

มันก็ยังเหี่ยวเฉาไปเร็วกว่าต้นหญ้าฉันใด

13 บั้นปลายของผู้ที่หลงลืมพระเจ้าก็เป็นไปฉันนั้น

ความหวังของผู้ที่ไม่มีพระเจ้าก็พินาศไป

14 สิ่งที่เขาพึ่งพาก็เปราะบาง

สิ่งที่เขาพึ่งพิงเป็นแค่ใยแมงมุม

15 เขาหวังพักพิง แต่มันก็ขาดไป

เขายึดกุมไว้ แต่มันก็ไม่คงอยู่

16 เขาเหมือนต้นไม้ที่ได้รับน้ำชุ่มชื่นกลางแดด

แผ่แขนงไปในสวน

17 รากของเขาหยั่งลงไปในกองหิน

เสาะหาที่จะชอนไชไป

18 แต่เมื่อถูกหักโค่นไป

ถิ่นนั้นก็ตัดขาดจากมันและกล่าวว่า ‘เราไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อน’

19 แน่ทีเดียว ชีวิตของมันก็เหี่ยวเฉาไป

และมีพืชอื่นๆ งอกขึ้นมาแทนที่

20 “แน่ทีเดียว พระเจ้าย่อมไม่ทอดทิ้งคนที่ดีพร้อม

ทั้งจะไม่ค้ำจุนคนทำชั่ว

21 พระองค์จะยังคงให้ปากของท่านหัวเราะร่า

และให้ริมฝีปากของท่านโห่ร้องยินดี

22 ศัตรูของท่านจะเต็มไปด้วยความอับอาย

เต็นท์ของคนชั่วร้ายจะไม่มีอีกต่อไป”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/8-3f95d8bcff2568ad20d163d256897a5c.mp3?version_id=179—

โยบ

1 โยบจึงตอบว่า

2 “จริงอยู่ ข้ารู้แล้วว่าเป็นอย่างนั้น

แต่มนุษย์จะชอบธรรมสำหรับพระเจ้าได้อย่างไร?

3 แม้คนใดปรารถนาจะโต้แย้งกับพระเจ้า

เขาก็ไม่สามารถตอบพระองค์ได้แม้แต่ครั้งเดียวจากพันครั้ง

4 เพราะสติปัญญาของพระเจ้าลึกซึ้ง และฤทธิ์อำนาจของพระองค์มหาศาล

ใครเล่าจะต่อต้านพระเจ้าและรอดมาโดยไม่มีอันตราย?

5 พระองค์ทรงเคลื่อนภูเขาโดยที่มันไม่ทันรู้ตัว

และพลิกคว่ำมันด้วยพระพิโรธ

6 พระองค์ทรงเขย่าโลกให้ออกจากที่

ทำให้เสาหลักของมันสั่นคลอน

7 พระองค์ตรัสสั่ง ดวงอาทิตย์ก็ไม่ส่องแสง

พระองค์ทรงผนึกดวงดาวไม่ให้ฉายแสง

8 พระองค์แต่ผู้เดียวที่ทรงคลี่ฟ้าสวรรค์ออก

และทรงย่ำเหนือคลื่นทะเล

9 พระองค์ทรงสร้างดาวจระเข้และดาวไถ

ดาวลูกไก่และหมู่ดาวแห่งทิศใต้

10 พระองค์ทรงกระทำการอัศจรรย์

ที่เกินการหยั่งรู้และเหลือคณานับ

11 เมื่อพระองค์เสด็จผ่านข้า ข้าไม่สามารถเห็นพระองค์

เมื่อเสด็จผ่านไป ข้าไม่สามารถประจักษ์

12 เมื่อพระองค์ทรงฉวยไป ใครจะยับยั้งพระองค์ได้?

ใครจะอาจหาญทูลถามพระองค์ว่า ‘ทรงทำอะไรนั่น?’

13 พระเจ้าไม่ได้ทรงยับยั้งพระพิโรธ

แม้แต่กองกำลังของราหับก็กลัวลานอยู่แทบพระบาทพระองค์

14 “แล้วข้าจะบังอาจโต้แย้งกับพระเจ้าหรือ?

ข้าจะสรรหาคำอะไรมาโต้เถียงกับพระองค์หรือ?

15 แม้ข้าไม่ผิด ข้าก็ไม่อาจโต้ตอบพระองค์

ได้แต่วอนขอความเมตตาจากองค์ตุลาการ

16 ถึงแม้ว่าข้าทูลร้องเรียกและพระองค์ทรงขานตอบ

ข้าก็ไม่เชื่อว่าพระองค์จะทรงสดับฟัง

17 พระองค์คงจะทรงบดขยี้ข้าด้วยลมพายุ

และทวีบาดแผลของข้าโดยไม่มีสาเหตุ

18 พระองค์จะไม่ทรงยอมให้ข้าหายใจ

แต่เติมความรันทดขมขื่นใส่ข้าจนล้นปรี่

19 ถ้าจะว่าด้วยเรื่องพลัง พระองค์ทรงเกรียงไกรนัก!

ถ้าจะว่าด้วยเรื่องความยุติธรรม ใครจะเรียกพระองค์มาให้การได้?

20 ถึงแม้ข้าไร้ผิด ปากของข้าเองยังกล่าวโทษข้า

แม้ข้าดีพร้อม ปากของข้าก็ยังจะพูดว่าตัวเองมีมลทิน

21 “แม้ว่าข้าไร้ตำหนิ

ข้าก็ไม่แยแสตัวเอง

ข้าชิงชังชีวิตของข้าเองยิ่งนัก

22 มันไม่ต่างอะไรกัน ฉะนั้นข้าจึงกล่าวว่า

‘พระองค์ทรงทำลายทั้งคนดีพร้อมและคนชั่วร้าย’

23 เมื่อโทษทัณฑ์นำความตายมาโดยฉับพลัน

พระองค์ทรงยิ้มเยาะความสิ้นหวังของผู้ที่ไม่มีความผิด

24 เมื่อแผ่นดินตกอยู่ในมือของคนชั่ว

พระเจ้าทรงทำให้ตาของบรรดาตุลาการมืดบอด

หากไม่ใช่พระองค์แล้วจะเป็นใครเล่า?

25 “วันคืนของข้าพระองค์ไวยิ่งกว่านักวิ่ง

ลอยลับไปโดยไม่มีความชื่นใจแม้แต่น้อยนิด

26 มันแล่นปราดไปเหมือนเรือพาไพรัส

เหมือนนกอินทรีโฉบลงบนเหยื่อ

27 หากกล่าวว่า ‘ข้าพระองค์จะลืมคำโอดครวญของตน

ข้าพระองค์จะเปลี่ยนสีหน้าและยิ้มแย้มร่าเริง’

28 แต่ข้าพระองค์ก็ยังขยาดความทุกข์ยากทั้งสิ้นของข้าพระองค์

เพราะรู้ว่าพระองค์ยังทรงถือว่าข้าพระองค์มีความผิด

29 ในเมื่อถูกตัดสินว่าผิด

ก็แล้วข้าพระองค์จะดิ้นรนต่อสู้ให้เปล่าประโยชน์ไปทำไม?

30 ถึงข้าพระองค์จะอาบน้ำชำระกายด้วยสบู่

เอาด่างล้างมือให้สะอาด

31 พระองค์ก็จะทรงเหวี่ยงข้าพระองค์ลงในบ่อโคลน

จนแม้แต่เสื้อผ้าของข้าพระองค์ก็ยังรังเกียจตัวข้าพระองค์เอง

32 “พระเจ้าไม่ใช่มนุษย์อย่างข้า ที่ข้าจะไปโต้ตอบได้

ที่เราจะเผชิญหน้ากันในศาล

33 อยากให้มีใครสักคนเป็นคนกลางระหว่างเราทั้งสอง

เผื่อจะได้ช่วยไกล่เกลี่ย

34 ใครสักคนที่จะช่วยเก็บไม้เรียวของพระเจ้าไปจากข้า

เพื่อข้าจะได้เลิกหวาดหวั่นพระอาชญาของพระองค์

35 แล้วข้าจะพูดโดยไม่ต้องหวาดกลัวพระองค์

แต่ขณะนี้ข้าทำเช่นนั้นไม่ได้

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/9-f9288edf6a2987e584f0a5aead43a6ba.mp3?version_id=179—

1 “ข้าเกลียดชีวิตของข้าเสียจริง

ฉะนั้นข้าจะพร่ำบ่นตามอำเภอใจ

จะระบายความขมขื่นในวิญญาณของข้า

2 ข้าจะทูลพระเจ้าว่าขออย่าทรงตัดสินว่าข้าพระองค์ผิดเท่านั้น

โปรดบอกด้วยว่าพระองค์ทรงตั้งข้อหาอะไรต่อข้าพระองค์

3 ทรงพอพระทัยหรือที่จะบีบคั้นข้าพระองค์

และไม่ไยดีผู้ที่เป็นหัตถกิจของพระองค์

ในขณะที่ทรงยิ้มให้แผนการของคนชั่วร้าย?

4 พระองค์ทรงมีพระเนตรอย่างตาของคนหรือ?

พระองค์ทรงเห็นอย่างมนุษย์หรือ?

5 วันของพระองค์เหมือนวันของมนุษย์หรือ?

ปีของพระองค์เหมือนปีของมนุษย์หรือ?

6 พระองค์จึงต้องค้นหาความผิดของข้าพระองค์

และขุดคุ้ยบาปของข้าพระองค์

7 ทั้งๆ ที่ทราบว่าข้าพระองค์ไม่ได้ทำผิด

และไม่มีใครสามารถช่วยข้าพระองค์จากเงื้อมพระหัตถ์ของพระองค์ได้

8 “พระหัตถ์ของพระองค์ทรงสร้างและทรงปั้นข้าพระองค์มา

บัดนี้กลับจะทรงทำลายข้าพระองค์หรือ?

9 ขอทรงระลึกว่าพระองค์ทรงปั้นข้าพระองค์ขึ้นมาจากดิน

บัดนี้จะทรงเปลี่ยนข้าพระองค์กลับไปเป็นธุลีดินอีกหรือ?

10 พระองค์ไม่ได้ทรงเทข้าพระองค์ลงเหมือนเทน้ำนม

และกวนข้าพระองค์เหมือนเนยแข็งหรือ?

11 ทรงห่อหุ้มข้าพระองค์ด้วยเนื้อกับหนัง

และทรงถักร้อยข้าพระองค์เข้าด้วยกันโดยกระดูกกับเส้นเอ็นไม่ใช่หรือ?

12 พระองค์ประทานชีวิตให้ และทรงสำแดงความกรุณาแก่ข้าพระองค์

และในการจัดเตรียมของพระองค์ ทรงเฝ้าพิทักษ์รักษาจิตวิญญาณของข้าพระองค์

13 “แต่นี่คือสิ่งที่พระองค์ซ่อนไว้ในพระทัย

และข้าพระองค์รู้ว่าพระองค์ทรงดำริเช่นนี้

14 คือหากข้าพระองค์ทำบาป พระองค์ทรงเฝ้าดูอยู่

และไม่ปล่อยให้ข้าพระองค์ลอยนวลไปได้

15 หากข้าพระองค์ทำผิด วิบัติก็เกิดกับข้าพระองค์!

ถึงแม้ข้าพระองค์ไม่ผิด ข้าพระองค์ก็ยังไม่อาจโงหัวขึ้นมาได้

เพราะข้าพระองค์รู้สึกอัปยศอดสูยิ่งนัก

และจมอยู่ในห้วงความทุกข์ทรมานของข้าพระองค์

16 หากข้าพระองค์เงยหน้าขึ้น พระองค์ก็ทรงย่างเข้าหาเหมือนราชสีห์

และแสดงฤทธิ์อำนาจอันน่าครั่นคร้ามของพระองค์ต่อข้าพระองค์

17 พระองค์ทรงเบิกพยานใหม่ๆ มากล่าวหาข้าพระองค์

และกริ้วข้าพระองค์มากยิ่งขึ้น

กองกำลังของพระองค์ถาโถมเข้าใส่ข้าพระองค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

18 “ถ้าเช่นนั้นพระองค์ทรงนำข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์มารดาทำไม?

ข้าพระองค์อยากจะตายตั้งแต่ยังไม่มีใครเห็น

19 ถ้าเพียงแต่ข้าพระองค์ไม่เคยเกิดมาเป็นตัวเป็นตน

หรือพอออกจากครรภ์มารดาก็ตรงดิ่งไปสู่หลุมฝังศพเลย!

20 ชีวิตสั้นๆ ของข้าพระองค์ใกล้จะดับแล้วไม่ใช่หรือ?

ขอทรงหันไปจากข้าพระองค์เถิด เผื่อข้าพระองค์อาจจะมีเวลาชื่นใจสักชั่วขณะหนึ่ง

21 ก่อนจะไปสู่ที่ที่ไปแล้วไม่ได้กลับมาอีก

สู่ดินแดนแห่งความหม่นหมองและเงามืดมิด

22 ดินแดนแห่งค่ำคืนอันมืดสนิท

มีแต่เงามืดมิดและความวุ่นวาย

ที่ซึ่งแม้แต่ความสว่างก็ยังเหมือนความมืด”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/10-549eb80f4385fef724b0a893d041a7e7.mp3?version_id=179—

โศฟาร์

1 โศฟาร์ชาวนาอามาห์จึงตอบว่า

2 “จะปล่อยให้พูดไปอย่างนี้โดยไม่มีคำตอบหรือ?

คนที่พูดแบบนี้จะให้ถือว่าเป็นฝ่ายถูกหรือ?

3 คำพูดเรื่อยเปื่อยของท่านจะทำให้คนนิ่งอยู่ได้หรือ?

คำเสียดสีของท่านจะไม่ให้ใครปรามหรือ?

4 ท่านทูลพระเจ้าว่า ‘ความเชื่อของข้าพระองค์ไร้ที่ติ

และข้าพระองค์บริสุทธิ์ในสายพระเนตรของพระองค์’

5 ข้าปรารถนาให้พระเจ้าตรัสยิ่งนัก

ให้พระองค์เอื้อนโอษฐ์โต้ตอบท่าน

6 และทรงสำแดงความลี้ลับแห่งสติปัญญาแก่ท่าน

เพราะสติปัญญาแท้นั้นมีสองด้าน

พึงรู้เถิดว่าพระเจ้าทรงลืมบาปบางอย่างของท่านเสียด้วยซ้ำ

7 “ท่านหยั่งความล้ำลึกของพระเจ้าได้หรือ?

ท่านสามารถคะเนขอบเขตขององค์ทรงฤทธิ์ได้หรือ?

8 สิ่งเหล่านี้สูงกว่าฟ้าสวรรค์ ท่านจะทำอะไรได้?

และลึกล้ำกว่าแดนมรณา ท่านจะรู้อะไรได้?

9 หากจะวัดก็ยาวกว่าแผ่นดิน

และกว้างกว่าท้องทะเล

10 “หากพระองค์เสด็จมาจับท่านขังคุก

และเข้ามาพิพากษา ใครเล่าจะยับยั้งพระองค์ได้?

11 พระองค์ย่อมทราบว่าใครโกหกหลอกลวง

เมื่อทรงเห็นความชั่วร้ายจะไม่ทรงพิจารณาหรือ?

12 ลาป่าไม่สามารถออกลูกเป็นคนได้ฉันใด

คนไม่รู้จักคิดก็ไม่อาจฉลาดได้ฉันนั้น

13 “ถึงกระนั้นหากท่านมอบใจแด่พระเจ้า

และชูมือขึ้นอธิษฐานต่อพระองค์

14 หากท่านยอมทิ้งบาปที่อยู่ในมือของท่าน

และไม่ยอมให้ความชั่วเข้ามาในที่พำนักของท่าน

15 เมื่อนั้นท่านก็จะเงยหน้าขึ้นได้โดยไม่ต้องอับอาย

จะยืนหยัดมั่นคงได้โดยไม่ต้องกลัว

16 ท่านย่อมจะลืมความทุกข์ลำบากได้แน่นอน

แม้นึกได้ก็ดุจสายน้ำที่ไหลผ่านพ้นไป

17 แล้วชีวิตท่านจะเจิดจ้ายิ่งกว่ายามเที่ยงวัน

ความมืดจะกลับเป็นเหมือนยามเช้า

18 ท่านจะมั่นคงเพราะมีความหวัง

จะมองดูรอบๆ แล้วพักผ่อนโดยปลอดภัย

19 ท่านจะเอนกายลงโดยไม่กลัว

และคนเป็นอันมากจะมาขอพึ่งท่าน

20 แต่คนชั่วร้ายจะมืดแปดด้าน

และหมดทางหนี

ความหวังเพียงประการเดียวของเขาคือความตาย”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/11-05dae670f29aa8f855c87db6a2731edb.mp3?version_id=179—

โยบ

1 โยบตอบว่า

2 “เออ ข้ารู้แล้วล่ะว่าท่านรอบรู้

สติปัญญาจะตายไปกับท่าน!

3 แต่ข้าก็มีความคิดจิตใจเหมือนท่าน

ข้าไม่ด้อยไปกว่าท่าน

ใครบ้างไม่รู้ในสิ่งที่ท่านพูดมาทั้งหมด?

4 “ข้าได้กลายเป็นที่เย้ยหยันในหมู่เพื่อนฝูง

แม้ข้าร้องทูลพระเจ้าและพระองค์ทรงตอบ

ข้าเป็นขี้ปากให้เขาถากถาง ทั้งๆ ที่ข้าชอบธรรมและไร้ตำหนิ!

5 คนที่อยู่สุขสบายก็ดูถูกความอับโชค

ว่าเป็นชะตากรรมของคนที่กำลังล้ม

6 โจรก็อยู่อย่างสงบสุข

คนที่ยั่วยุพระเจ้าก็มั่นคงปลอดภัย

คือคนที่ยึดพระของตัวไว้ในมือ

7 “แต่ถามสัตว์ทั้งหลายดูสิ มันจะสอนท่าน

ถามนกในอากาศดู มันจะบอกให้ฟัง

8 หรือพูดกับแผ่นดิน แล้วมันจะสอนท่าน

หรือให้ปลาในทะเลแจ้งท่าน

9 ที่ยกมาทั้งหมดนี้ สิ่งไหนบ้างที่ไม่รู้ว่า

พระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้กระทำสิ่งนี้?

10 ทุกชีวิตอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์

รวมถึงลมหายใจของมวลมนุษยชาติ

11 หูลิ้มลองถ้อยคำ

ดั่งลิ้นลิ้มรสอาหารไม่ใช่หรือ?

12 สติปัญญาพบได้ในหมู่คนอาวุโสไม่ใช่หรือ?

และชีวิตที่ยืนยาวนำความเข้าใจมาให้ไม่ใช่หรือ?

13 “แต่สติปัญญาและอำนาจเป็นของพระเจ้า

คำปรึกษาและความเข้าใจก็เป็นของพระองค์

14 สิ่งที่พระองค์ทรงทลายลงแล้ว ไม่มีใครสร้างขึ้นมาใหม่ได้อีก

และมนุษย์คนใดที่ถูกพระองค์กักขังไว้ ไม่มีใครปลดปล่อยได้

15 ถ้าพระองค์ทรงกักน้ำก็เกิดความแห้งแล้ง

หากพระองค์ทรงปล่อย มันก็ท่วมทำลายแผ่นดิน

16 กำลังและชัยชนะเป็นของพระองค์

ทั้งคนหลอกและคนที่ถูกหลอกเป็นของพระองค์

17 พระองค์ทรงกระทำให้ที่ปรึกษาสิ้นท่า

และทำให้ตุลาการโง่เขลาไป

18 พระองค์ทรงแก้พันธนาการที่กษัตริย์ผูกมัดไว้

และทรงเอาผ้าผูกเอวของกษัตริย์เหล่านั้น

19 พระองค์ทรงกระทำให้ปุโรหิตต้องสิ้นท่า

และทรงโค่นล้มผู้ที่มั่นคงเป็นปึกแผ่น

20 พระองค์ทรงสงบปากคำของที่ปรึกษาผู้ที่ใครๆ เชื่อถือ

และทรงริบเอาความฉลาดหลักแหลมของผู้อาวุโสไป

21 พระองค์ทรงเทความเหยียดหยามเหนือเหล่าเจ้านาย

และทำให้คนเก่งกล้าสิ้นพิษสง

22 พระองค์ทรงเปิดเผยความลี้ลับของความมืด

และนำเงามืดทึบมาสู่ความสว่าง

23 พระองค์ทรงเชิดชูประชาชาติให้ยิ่งใหญ่และทรงทำลายเสีย

พระองค์ทรงขยายประชาชาติให้ใหญ่โตแล้วกระทำให้แตกฉานซ่านเซ็น

24 พระองค์ทรงริบความเข้าใจของบรรดาผู้นำของโลกไป

ทรงปล่อยให้เขาพเนจรอยู่ในถิ่นกันดารหมดหนทาง

25 พวกเขาคลำสะเปะสะปะในความมืด

อันปราศจากแสงสว่าง

ทำให้เขาโซซัดโซเซเหมือนคนเมา

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/12-d8b2144f5c34451b96ba74ab9922339e.mp3?version_id=179—

1 “ดวงตาของข้าได้เห็นทั้งหมดนี้

หูของข้าได้ยินและเข้าใจแล้ว

2 ข้ารู้พอๆ กับท่านนั่นแหละ

ไม่ได้ด้อยไปกว่าท่านเลย

3 แต่ข้าอยากทูลตรงๆ ต่อองค์ทรงฤทธิ์

อยากสู้คดีกับพระเจ้า

4 ส่วนพวกท่านเอาความเท็จมาป้ายสีข้า

ล้วนแล้วแต่เป็นหมอที่ไม่ได้ความ!

5 โปรดเงียบเสียเถิด!

ท่านนิ่งเสียก็ยังจะนับว่าฉลาด

6 บัดนี้โปรดฟังคำแย้งของข้า

ฟังคำอ้อนวอนจากปากข้าบ้าง

7 ท่านจะพูดชั่วๆ อ้างว่าพูดแทนพระเจ้าหรือ?

ท่านจะพูดล่อหลอกเพื่อพระองค์หรือ?

8 ท่านจะแสดงความลำเอียงเข้าข้างพระองค์หรือ?

จะสู้ความแทนพระเจ้าหรือ?

9 หากพระองค์ตรวจสอบท่าน ผลจะออกมาดีหรือเปล่า?

ท่านจะตบตาพระเจ้าเหมือนตบตามนุษย์ได้หรือ?

10 พระองค์จะทรงตำหนิท่านแน่นอน

หากท่านแสดงความลำเอียงอย่างลับๆ

11 ท่านไม่กลัวพระเดชานุภาพของพระองค์หรือ?

ไม่ยำเกรงพระองค์เลยหรือ?

12 ภาษิตของท่านมีค่าเพียงขี้เถ้า

คำแก้ต่างของท่านก็เปราะบางอย่างหม้อดิน

13 “เงียบเสียเถอะ ปล่อยให้ข้าพูดไป

ถ้าอะไรจะเกิดกับข้าก็ให้มันเกิด

14 เหตุใดข้าจึงยอมเอาตัวเสี่ยงตาย

และกำชีวิตของตัวเองไว้ในมือ?

15 แม้ว่าพระองค์ประหารข้า ข้าก็ยังจะหวังในพระองค์

แน่ทีเดียว ข้ายังคงขอสู้คดีต่อหน้าพระองค์

16 แน่นอน สิ่งนี้จะกลับกลายเป็นการช่วยกอบกู้ข้าด้วยซ้ำ

เพราะไม่มีผู้ที่ไม่นับถือพระเจ้าคนใดกล้ามาสู้หน้าพระองค์หรอก!

17 ขอให้ตั้งใจฟังคำพูดของข้า

ฟังให้ดีนะ

18 ข้าพร้อมแล้วที่จะสู้ความ

ข้ารู้ว่าข้าจะได้รับการพิสูจน์ว่าข้าไม่ผิด

19 ใครจะตั้งข้อกล่าวหาว่าข้าผิดในเรื่องไหน?

ถ้ามี ข้าจะเงียบและยอมตาย

20 “ข้าแต่พระเจ้า มีสองสิ่งที่ขอโปรดประทานแก่ข้าพระองค์

แล้วข้าพระองค์จะไม่ซ่อนตัวจากพระองค์

21 ขอทรงยกพระหัตถ์ไปจากข้าพระองค์

และหยุดขู่เข็ญให้ข้าพระองค์ตกใจกลัว

22 แล้วทรงเรียกเถิด ข้าพระองค์จะขานรับ

หรือขอให้ข้าพระองค์ทูล แล้วพระองค์ทรงตอบ

23 ข้าพระองค์ได้ทำผิดทำบาปไปมากเท่าใด?

โปรดสำแดงให้ข้าพระองค์เห็นถึงการล่วงละเมิดและบาปของข้าพระองค์

24 ทำไมทรงซ่อนพระพักตร์หนีข้าพระองค์?

ทำไมทรงถือว่าข้าพระองค์เป็นศัตรูของพระองค์?

25 พระองค์จะทรงทรมานใบไม้ที่ปลิวตามแรงลมหรือ?

จะทรงรุกไล่ฟางแห้งหรือ?

26 เพราะพระองค์ทรงตั้งข้อหาหนักเล่นงานข้าพระองค์

และทรงรื้อฟื้นบาปในวัยหนุ่มของข้าพระองค์

27 พระองค์ทรงตีตรวนเท้าของข้าพระองค์ไว้

ทรงเฝ้าดูทางทั้งปวงของข้าพระองค์อย่างใกล้ชิด

โดยตีตราไว้ที่ส้นเท้าของข้าพระองค์

28 “ดังนั้นมนุษย์จึงเสื่อมสูญไปเหมือนสิ่งที่เน่าเปื่อย

เหมือนเสื้อผ้าที่ถูกแมลงกัดกิน

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/13-66ceb4b0ea94ade80cd8f203757bdc0b.mp3?version_id=179—

1 “คนที่เกิดจากสตรีล้วนอายุสั้น

และชีวิตก็เต็มไปด้วยความทุกข์ร้อน

2 เขาเบ่งบานเหมือนดอกไม้แล้วก็เหี่ยวเฉาไป

เป็นดั่งเงาที่หายวับไปไม่คงอยู่

3 พระองค์ทรงจับตามองบุคคลเยี่ยงนี้หรือ?

และจะทรงนำเขามาพิพากษาหรือ?

4 ใครเล่าสามารถเอาความบริสุทธิ์ออกจากสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์?

ไม่มีสักคน!

5 วันเวลาของมนุษย์ถูกกำหนดไว้แล้ว

พระองค์ทรงกำหนดปีเดือนของเขา

พระองค์ทรงวางขอบเขตซึ่งเขาไม่อาจล่วงล้ำไปได้

6 ฉะนั้นขอทรงหันไปจากเขา ปล่อยเขาไว้ตามลำพัง

จนกว่าเวลาของเขาจะหมดลงเหมือนคนที่ถูกจ้างมา

7 “อย่างน้อยที่สุดยังมีความหวังสำหรับต้นไม้

ถึงมันถูกโค่นก็ยังจะแตกหน่อขึ้นมาอีก

และงอกกิ่งใหม่ขึ้นมาแทน

8 รากของมันอาจจะแก่คร่ำคร่าอยู่ในดิน

และตอก็ผุพัง

9 แต่เมื่อมันได้กลิ่นอายของน้ำ

มันก็สามารถแตกหน่อขึ้นมาใหม่เหมือนต้นอ่อน

10 แต่มนุษย์ตายไปและสิ้นแรง

เขาหายใจเฮือกสุดท้ายแล้วก็ไม่เหลืออะไร

11 น้ำในทะเลสาบแห้งไป

และแม่น้ำแห้งเหือดไปฉันใด

12 คนเราก็นอนลงและไม่ได้ลุกขึ้นมาอีกฉันนั้น

ถึงฟ้าดินสิ้นสลาย มนุษย์ก็จะไม่ฟื้นขึ้นมา

หรือถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีก

13 “ถ้าเพียงแต่พระองค์จะซ่อนข้าพระองค์ไว้ในหลุมศพ

และพรางข้าพระองค์ไว้จนกว่าพระพิโรธของพระองค์จะผ่านไป!

ถ้าเพียงแต่พระองค์จะทรงกำหนดเวลาไว้ให้ข้าพระองค์

และทรงระลึกถึงข้าพระองค์อีก!

14 เมื่อคนเราตายไป เขาจะมีชีวิตอีกหรือ?

ข้าพระองค์สู้เหนื่อยยากมาตลอดวันคืน

ข้าพระองค์จะรอคอยการเปลี่ยนแปลงใหม่ที่จะมาถึง

15 พระองค์จะตรัสเรียก และข้าพระองค์จะขานรับ

พระองค์จะทรงคิดถึงพระหัตถกิจของพระองค์

16 แน่นอน พระองค์จะทรงนับย่างก้าวของข้าพระองค์

แต่ไม่นับบาปของข้าพระองค์

17 การล่วงละเมิดของข้าพระองค์จะถูกผนึกตราไว้ในถุง

จะทรงปกปิดบาปของข้าพระองค์ไว้

18 “แต่เหมือนภูเขาสึกกร่อนและทลายไป

และเหมือนหินถูกย้ายไปจากที่ของมัน

19 เหมือนน้ำกัดกร่อนก้อนหินและกระแสน้ำเชี่ยวพัดพาดินไป

พระองค์ก็ทำลายความหวังของมนุษย์อย่างนั้นแหละ

20 พระองค์ทรงกำราบเขาเพียงครั้งเดียว เขาก็ล่วงลับไป

พระองค์ทรงเปลี่ยนสีหน้าของเขา แล้วทรงส่งเขาไป

21 แม้ลูกๆ ของเขาจะมีเกียรติ เขาก็ไม่รู้

แม้ลูกๆ ของเขาจะตกต่ำ เขาก็ไม่เห็น

22 เขารู้สึกได้แต่ความเจ็บปวดของร่างกายของตนเอง

และคร่ำครวญเพื่อตนเองเท่านั้น”

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/26/32k/JOB/14-ee23a80530ebbdc2cd5f66a2f9883f76.mp3?version_id=179—